rustige week in nickerie

Hallo allemaal,

Hier weer een update van mijn afgelopen week in Nickerie. Dit keer helaas geen hele spannende verhalen. Ik heb de afgelopen week een heel erg rustig en relaxed weekje gehad waarin ik echt weinig bijzonders heb gedaan. Vorige week heb ik overdag gewoon gewerkt en ’s avonds wat gesport. Hanneke en Anna, de twee meiden waar ik hier het meest mee om ga waren allebei op vakantie/excursie dus voor mij was het een beetje een saaie week. Maar eigenlijk vond ik het ook wel lekker om eens een hele week veel tijd voor mezelf te hebben.
Aan het einde van de week kreeg ik slecht nieuws te horen van de directeur van het ziekenhuis. Hij was bezig met het zoeken van een opvolger voor mij als fysiotherapeut in het ziekenhuis, maar blijkbaar is het hem niet gelukt en nu komt er dus geen nieuwe fysiotherapeut uit Nederland. Als oplossing wil hij gaan regelen dat er Surinaamse fysiotherapeuten uit Paramaribo om de beurt een paar dagen naar Nickerie komen om de mensen hier te behandelen. Dit klinkt misschien nog wel redelijk als je het zo leest, maar in de praktijk hebben de meeste specialisten uit Paramaribo een hekel om elke keer naar Nickerie te reizen en komen ze regelmatig niet opdagen. ( dit systeem hebben ze namelijk ook bij de radioloog, dermatoloog, orthopeed, diëtist etc etc.) Daarnaast zien de patiënten elke keer een andere therapeut en omdat ze met een team van 20 mensen willen gaan rouleren.
Verder gaan die fysiotherapeuten niet mijn aerobiclessen en medische fitness overnemen, dus dit zal helemaal komen te vervallen.
Al met al is het dus mooi kut. Ik merk gewoon best wel dat ik het op het moment gewoon behoorlijk gehad heb met het ziekenhuis en Nickerie. De directie denkt hier echt alleen maar in geld en op korte termijn en heeft gewoon helemaal geen affiniteit met gezondheidszorg. Er wordt eerst aan geld gedacht en dan pas aan de gezondheid van de patiënt en dat gaat me steeds meer tegenstaan.
In het begin kon ik het wel van me af zetten en deed ik gewoon mijn werk, maar nu begint het me steeds meer tegen te staan.
Verder heb ik nu eindelijk na bijna 5 maanden mijn SZF-stempel ontvangen. Dit is een stempel waarmee mensen hun geld voor de behandeling fysiotherapie gedeeltelijk terug kunnen vragen bij het ziekenfonds. Eigenlijk had ik deze al binnen een maand moeten hebben, maar door laksheid van de directie heeft het dus 4 maand langer geduurd. Met als gevolg dat veel patiënten niet meer kwamen op de behandeling om ze hun geld niet terug konden vragen.
En nu met nog 3 weken te werken te gaan is die stempel eindelijk klaar, maar heeft het eigenlijk weinig nut meer.
Dit is eigenlijk nog een situatie van de manier van werken van de directie van het ziekenhuis!
Het erge ervan vind ik dat de patiënten de dupe worden.
Zo en nu ff positief… Het is misschien ff heel negatief wat ik hierboven allemaal getypt heb, maar het is niets anders de waarheid. En zo krijgen jullie een beetje een beeld van hoe het er hier in het ziekenhuis aan toe gaat. En om eerlijk te zijn gaat het er niet alleen in dit ziekenhuis zo aan toe, maar het hele bedrijfsleven en de hele politiek hier in dit land is corrupt. Alles draait om vriendjespolitiek en hoe de mensen die aan de macht zijn zo veel mogelijk geld krijgen, zonder verder te kijken of te kijken naar de mensen. Echt zo jammer.
Ik merk nu ook wel nu het einde in zicht begint te komen ik ook wel weer verlang naar Nederland. In Nederland gaat alles ook zeker niet perfect, maar is alles toch een stuk beter geregeld als hier.
Zo en nu weer ff terug naar mijn leventje hier. Het afgelopen weekend heb ik ook niet zo veel bijzonders gedaan. Ik ben op vrijdagavond bij Isabel en Randell ( 2 Dominicaanse zaalartsen) langs geweest. We zouden film gaan kijken, maar uiteindelijk was het allemaal wat laat geworden en hadden hun die avond nachtdienst en hebben we gewoon wat gekletst. Op zaterdag heb ik lekker wat gewinkeld en gerelaxt hier in Nickerie. Lekker een rustig dagje. ’s Avonds heb ik lekker alleen een filmpje gekeken en op de bank gezeten. Het was mijn eerste zaterdagavond alleen, maar ik vond het eigenlijk wel echt heerlijk.
Op zondag had ik afgesproken om tegen 08.00 ’s ochtends te gaan fietsen. Rob ( man van stichting Win) wist nog wel wat leuke routes en uiteindelijk besloten we om richting de brug bij Groot Henar te gaan fietsen. De tocht ging echt vlot. We hebben af en toe ff gestopt en na een kleine 2 uur waren we er. De terugweg ging helemaal super, we hadden de wind mee en na iets meer dan anderhalf uur stonden we met een hele hoop zadelpijn weer in Nickerie. Maar wel met 50 kilometer fietsen in de beentjes en een voldaan gevoel.
De rest van de middag heb ik rustig aan de gedaan en ff in mijn hangmat gelegen en naar het zwembad geweest. ’s Avonds had ik afgesproken met Jiska, een fysiotherapeut die een onderzoek doet naar de revalidatie mogelijkheden in Suriname en kijkt naar de arbeidsintegratie wanneer iemand een lichamelijk handicap krijgt. Ze wou graag met mij praten over de hele situatie in Nickerie en Suriname. Ik heb eerst met haar op een terrasje gezeten en daarna zijn we samen een hapje gaan eten. Erg leuk om een mede fysio te spreken en het was ook erg gezellig. Maandag heb ik haar nog een rondleiding gegeven op het ziekenhuis.
Nou en dat was het eigenlijk wel voor deze week. Komend weekend ga ik lekker een weekendje genieten van de westerse luxe van Paramaribo.