Een goede afsluiter

Het is nu maandagavond en ik zit heerlijk relaxed op de bank na te genieten van mijn laatste weekend hier alleen in Nickerie. Het einde komt ineens echt heel erg snel in zicht.
Het afgelopen weekend was mijn laatste weekend alleen in Nickerie en vandaag heb ik mijn op een na laatste werkdag gehad. Dinsdag nog 1 dag werken en dan woensdagochtend vroeg in de taxi richting Paramaribo om ’s middags Matthijs op te halen van Zanderij.
Vanavond op het de fiets toen we terug kwamen van het hardlopen had ik het er nog over met Hanneke hoe snel een half jaar hier voorbij is gegaan.
Ik krijg nu toch wel een beetje een dubbel gevoel, aan de ene kant ben ik super blij dat ik over 2 dagen Matthijs eindelijk weer kan zien en dat ik daarna weer terug mag naar Nederland om iedereen weer te zien. Aan de andere kant ga ik het leventje hier waarschijnlijk ook wel erg missen. Het heerlijke klimaatje, vriendelijke mensen en alle vrije tijd hier. Meestal om 15.00 of nog eerder vrij en nooit stress.
Nou ja, vandaag had ik toch voor het eerst in maanden een beetje stress, haha. Ik moest nog een aantal overdrachten typen, voor mijn opvolger, had nog wat andere dingen te regelen en ik had een behoorlijke volle agenda omdat ik de meeste patiënten deze week nog een keer wou behandelen. Ik heb ff alles in een versnellinkje hoger gedaan, de pauze een keer doorgewerkt en uiteindelijk was ik iets na 3en nog steeds klaar met werken en had ik de meeste dingen gedaan. Ik ben bang dat dat in Holland toch wel ff andere koek gaat worden. Al lijkt het me ook wel weer lekker om weer hard te werken, ik merk nog steeds dat ik soms geïrriteerd ben door de traagheid en inefficiëntie van de mensen hier. Ik ben en blijf toch echt een Hollander.
Zo en nu ff over wat anders ik zal jullie vertellen over mijn afgelopen week.
Op dinsdagavond de avond voor Paqua ben ik samen met Hanneke, Atty, Doerga en kids naar de verbranding geweest. De avond voor de feestdag is er een soort paasvuur. Het was niet echt heel bijzonder, lang wachten en toen het ding uiteindelijk aan ging viel het wat tegen en was vuur zo uitgebrand. We zijn daarna snel naar huis gegaan omdat iedereen al aardig dronken begon te worden en Hanneke om 22.00 dienst had op het ziekenhuis. Achteraf erg verstandig, want daarna zijn er maar liefst 7 aanrijdingen geweest, waarbij er 2 doden zijn gevallen en veel gewonden. Hindoestaanse mannen en alcohol is gewoon een grote ellende.

Het Paqua feest de dag erna was wel echt leuk. ’s Ochtends ben ik eerst op tijd gaan hardlopen met Anna, zodat we daarna de rest van de dag lekker konden feesten. Na het hardlopen heb ik ff wat gerelaxt en wat rondgehangen mijn huisje. Tegen 14.00 werd ik opgehaald door Anna en zijn we samen naar een Hindoestaans gezin gegaan die zij goed kende. Ze zei dat het hele lieve mensen waren en daar was echt niks aan gelogen. Met recht durf ik te zeggen dat we bij de leukste en meest gastvrije familie van Nickerie waren. Meteen bij aankomst kregen we al Roti te eten en daarna nog allerlei zelfgemaakte Hindoestaanse hapjes. Alles vegetarisch zoals Hindoestanen doen op feestdagen. Nadat we het eten op hadden gingen de kinderen van het gezin ons inkleuren met verf. Gezien paqua het feest van de kleur is en iedereen elkaar onder smeert met verf en poeder en parfum, moesten wij dit alles ook ondergaan.
Na een flink gesmeer waren we allebei onherkenbaar en helemaal in stijl. Wij hebben daarna die meiden en jongen ook ff wat bijkleurd. Super grappig. Na een poosje kwam de hele familie langs en ging iedereen elkaar onder gooien met poeder en verf, en daarna gingen ze allemaal samen feesten en eten.
Na een tijdje zijn we even naar de Zeedijk gelopen. Hier schijnt alles te gebeuren en komen alle mensen samen. We waren van te voren al gewaarschuwd voor vervelende dronken Hindoestaanse mannen en gelukkig viel het nog redelijk mee. Ik heb met een grote boog om alle mannen heen gelopen en met niemand oogcontact gemaakt en heb het er veilig vanaf gebracht. Anna had wat minder geluk en werd zomaar vastgepakt en gezoend door een wildvreemde dronken Hindoestaanse man.
Al met al viel het me nog mee, na alle wilde verhalen en na het bloedbad van de avond ervoor. Al scheelde het dat we samen met een Hindoestaanse familie daar liepen die goed op ons pasten.
Na een klein rondje op de Zeedijk hadden we het daar allemaal wel gezien en zijn we terug gegaan naar het huis van die familie. Daar hebben we met een hele groep nog veel gekletst en gedanst. Erg gezellig. We hebben ons daarna op tijd naar huis laten brengen, aangezien de chauffeur ook alweer flink aan de whisky zat. Een wereld van verschil met Nederland.
Op donderdag en vrijdag heb ik gewoon rustig gewerkt en vrijdagavond ben ik na het hardlopen met Anna en Marcha heerlijk relaxed film wezen kijken. Echt een heerlijk begin van een top weekend.
Op zaterdag was ik op tijd wakker en heb ik rustig ontbeten en toen lekker het dorp in gegaan om te winkelen. Na een tijdje heb ik met Hanneke afgesproken en zijn we samen lekker gaan winkelen in Nickerie. Op de valreep heb ik nog een leuke kledingwinkel ontdekt met goedkope Nederlandse kleding. Ideaal dus. Helemaal happy met onze aankopen zijn we daarna lekker samen gaan lunchen en hebben we de rest van de middag wat gekletst in mijn huisje. Anna kwam ook nog ff op de koffie, dus koffieclubje was compleet. ’s Avonds zijn we eerst wezen hardlopen en daarna hadden Hanneke en ik afgesproken om uit eten te gaan met een zuster uit het ziekenhuis en haar vriend. Ook erg gezellig. Na het eten wilden hun al vroeg naar bed en zijn Hanneke en ik nog langs een terrasje gegaan en hebben we gepoold en spelletjes gespeeld. Vet grappig. Daarna op tijd naar bed gegaan, wat op zondag moesten we er alweer vroeg uit om Pom te koken bij Atty.
Atty had ons beloofd dat ze ons zou leren om Surinaamse Pom te koken. We hebben het al vroeg gemaakt omdat het 2 uur in over moest. Tegen 11.00 stond de Pom in de oven en ben ik ondertussen naar de Pedicure gegaan om mijn nageltjes te laten vertroetelen. 2 uur later waren mijn nagels mooi gedaan en kon ik mooi aanschuiven aan tafel voor de Pom. Wat wil je nog meer.
De rest van de middag hebben we lekker rustig aan gedaan en uitgebuikt en ’s avonds hebben Hanneke en ik nog hardgelopen. Sinds een week train ik weer serieus op schema’s en het gaat echt super, dus dat is wel een heerlijk gevoel.
’s Avonds heb ik een avondje voor mezelf genomen en ben ik lekker wezen internetten en lezen en op tijd naar bed.
Al met al was het echt een van de beste en meest relaxte weekend ooit hier in Nickerie.
Met recht dus een mooie afsluiter van mijn werktijd hier, morgen nog 1 dag werken en dan is het tijd voor een heerlijke vakantie met Matthijs.

rust en onrust in nickerie

Hallo Allemaal,

Hier een overzicht van mijn afgelopen week. Nou eigenlijk alleen een overzichtje van mijn weekend, omdat ik in mijn laatste weblog de vorige week al besproken heb.
Op vrijdagavond ben ik eerst gaan hardlopen met Anna en na het hardlopen zijn we lekker uit eten geweest en daarna heerlijk relaxed op de bank geploft en een filmpje gekeken. Echt een super relaxed avondje.
Op zaterdag had ik me voorgenomen om eens lekker aan het zwembad te gaan liggen bakken, maar toen ik ’s ochtends wakker werd hoorde ik de regen al tikken op het dak van mijn huis. Grrr geen zwemweer dus. Het is de laatste tijd echt elke keer zo dat als ik een dag vrij ben of een dag wil zwemmen het regent. Echt irritant, de weergoden zijn me niet gezind, denk ik.
Toen moest ik maar verplicht wat gaan uitslapen, ook erg vervelend, haha.
Na het uitslapen ben ik de was gaan doen en mijn huisje poetsen, tja dat hoort er ook allemaal bij. Ik merk dat ik al een echte huismuts wordt af en toe. Waar je al niet achter komt na een half jaar in Suriname. ’s Middags was het droog en maar nog steeds geen zwemweer en heb ik wat boodschapjes gedaan en op het ziekenhuis even wezen internetten.
’s Avonds ben ik samen met Anna, en nog een hele groep andere bakra’s naar het theater gegaan want daar was een culturele avond in verband met paqua. Kinderen uit een weeshuis waar sommige stagaires stage lopen zouden optreden en het leek ons wel leuk om te kijken voor die kids en om wat mee te krijgen van het paqua feest.
Inmiddels ben ik er ook een beetje achter wat paqua precies inhoudt. Het verhaal erachter is dat er een man was die beweerde dat hij god was en spotte met god, en zijn zoon probeerde hem tegen te houden en zei tegen iedereen dat hij niet mocht spotten met de echte god en dat hij geen god was. Toen heeft de vader de zoon op de brandstapel gegooid om hem te laten vermoorden, maar toen is die jongen niet verbrand en is de vader opgeslokt door het vuur. En met paqua vieren ze dat het goed boven het kwaad gaat. Op dinsdagavond maken ze overal in het dorp brandstapels, en op woensdag is het echte feest en gaat iedereen met verf op elkaar gooien. ( Wat daar de reden van is, dat weet ik nog niet, zal het woensdag eens aan iemand vragen.)
Maar de avond in het theater was wel grappig, voor de dansacts waren wel heel erg gaaf, al was alles voorzien van een hoog Bollywood gehalte, maar dat maakt het juist wel weer erg leuk. De Hindoestaanse zang blijft voor mij toch nog steeds niet mijn favoriete muziek, (kattengejank) gelukkig waren er veel vrolijke liedjes een veel trommel en dansacts.
Na de voorstelling zouden we met een hele groep nog naar de tennisbaan gaan omdat daar een band op zou treden. Eenmaal bij de tennisbaan kwamen we erachter dat je 20 SRD entreegeld moest betalen en de sfeer zag er ook niet echt heel gezellig uit. Anna had niet zo veel zin om nog te gaan omdat het ook al bijna 24.00 was en aangezien wij de enige twee zijn die dezelfde kant op moeten fietsen had ik besloten dat ik ook niet zo veel zin had en dat ik wel met haar mee terug zou fietsen.
Achteraf was ik daar heel blij van. Want toen we terug fietsen reed er opeens een brommertje met 2 jongens heel langzaam langs ons heen. Op zich ben ik het al gewend en ik verwachtte weer een hele irritante opmerking van die jongens, maar opeens pakte die ene jongen mijn tas en probeerden ze hard weg te rijden op de brommer. Uit een reflex probeerde ik mijn tas vast te houden en werd ik van mijn fiets gesleurd. Helemaal boos probeerde ik mijn tas te blijven vasthouden en dat is uiteindelijk ook gelukt. Al heb ik eerst flink wat meters op de grond achter de brommer aangehangen. De jongens zijn snel weggereden en helaas heb ik ze niet kunnen herkennen. (Het gebeurde precies op het enige donkere zandpad op onze weg terug, de rest van de wegen zijn allemaal grote verlichte wegen.)
Eenmaal van de schrik bekomen ben ik opgestaan en samen met Anna naar huis gefietst. Anna had nog wel een middeltje om mijn schaafwonden te ontsmetten, dus dat hebben we er maar meteen opgesmeerd.
Gelukkig heb ik op wat flinke schaafwonden en veel blauwe plekken na er geen ernstige dingen er aan over gehouden. Het is meer de schrik en het gevoel dat je hier toch echt niet veilig bent. Vooral de volgende ochtend realiseerde ik me pas echt wat er gebeurt was en voelde ik me echt kloten. Achteraf was ik echt blij dat we met z’n tweeën waren en dat we niet allebei alleen naar huis waren gefietst.
En nog een geluk bij een ongeluk, door die stomme hondenbeet van een paar weken geleden heb ik mijn tetanus inenting al gehad, dus daar hoef ik ook niet meer achteraan.
Of het nou door de schrik kwam of omdat ik al gewoon wat grieperig was, maar zaterdagnacht was ik opeens helemaal koortsig en heb ik voor het eerst hier onder twee dekens en zonder airco geslapen omdat ik het zo koud had.
De rest van de zondag was ik nog steeds niet helemaal lekker en heb ik rustig aan gedaan. Er heerst hier op dit moment ook veel griep, dus het zou wel eens een combinatie van beiden kunnen zijn.
’s Avonds ben ik nog wel ff uit eten geweest met Hanneke, die kwam terug uit Paramaribo en ik was wel erg benieuwd naar haar verhalen en wou toch nog ff eruit om wat te eten. We hebben gezellig bij gekletst en daarna ben ik op tijd naar huis gegaan om op tijd naar bed te gaan.
En nu op dinsdag voel ik me alweer stukken beter en ben ik mijn bijna beroving ook weer helemaal te boven. Na het weekend had ik het ff helemaal gehad met Nickerie, maar inmiddels na een leuke werkdag en mijn griepje te boven voel ik me weer helemaal positief en ga ik nog lekker genieten van mijn laatste weekje hier alleen en morgen lekker paqua vieren!!!

weblog 6 maart

Hallo allemaal,

Hij is misschien een beetje laat dit keer, maar hier dan toch nog een weblog van mijn afgelopen week. Afgelopen weekend ben ik naar Paramaribo geweest om nog even een keer lekker weg te zijn uit Nickerie en ook om nog wat laatste inkopen te doen. Ik ben samen met Bernadet een vrouw uit Nickerie naar Paramaribo gereisd. Zij ging haar zoon afhalen, om daarna vakantie te hebben met haar zoon.
Na een hele luxe taxirit, (de taxi had niet genoeg passagiers kunnen krijgen met als gevolg dat we met z’n 2en in de auto zaten) kwamen we veilig en wel aan in ons guesthouse. ’s Avonds ben ik samen met Bernadet uit eten geweest en hebben we daarna nog gezellig wat gekletst op een terrasje. We zijn redelijk op tijd terug gegaan. Een optimale nachtrust voor mij voor de komende shoppingsessie van zaterdag. :P
Op zaterdag was ik vroeg wakker en ben ik eerst uitgebreid gaan ontbijten in het guesthouse en daarna vol frisse moed de hele ochtend geshopt in de stad. Ik was nog op zoek naar wat souvenirtjes en gelukkig heb ik de meeste dingen die ik zocht wel kunnen vinden.
Na de lunch had ik er nog geen genoeg van en ben ik met een taxi naar de Hermitage shoppingmall gegaan en heb ik hier ook nog een laatste ding gehaald die ik niet in de stad kon vinden.
Aan het einde van de middag was ik echt helemaal uitgeshopt ( jaja dat kan ook nog) en ben ik terug gegaan naar het guesthouse om daar lekker een boekje te lezen in de hangmat.
’s Avonds had ik afgesproken met Torres en nog 2 andere Cubanen om samen te gaan stappen. We zijn uiteindelijk in de Sasazou beland, een mooie vrij nieuwe, discotheek net buiten het centrum van Paramaribo. Met al die latino’s was het natuurlijk weer de hele avond salsa dansen, dus ik heb mezelf maar weer eens goed voor lul gezet op de dansvloer, haha.
Gelukkig waren er mee Bakra’s die niet zo soepel zijn, dus viel ik in de menigte hopelijk niet zo op. Leve de vele Nederlandse stagiaires in Paramaribo.
Al met al heb ik wel een super gezellige avond gehad. Ik was echt ff helemaal happy om weg te zijn uit het bekrompen Nickerie en om wat meer in het westerse leven te zitten.
Ik merk gewoon aan mezelf dat ik de Hindoestaanse mannen met hun irritante geroep en gefluit steeds minder goed kan negeren en ik er steeds gekker van wordt.
Gelukkig is het in Paramaribo een stuk relaxter, daar fluiten ze ook wel naar je, maar daar gaat het er een stuk respectvoller aan toe.
Tegen 3 uur ’s nachts was iedereen uitgedanst en hebben we een taxi gepakt en tegen half 4 lag ik weer veilig en wel in mijn bedje.
Op zondag heb ik een beetje uitgeslapen, tegen 10 uur was ik klaarwakker en ben ik er maar uit gegaan. Via via had ik gehoord dat ik met Doerga mee terug kon rijden richting Nickerie, dus toen heb ik hem gebeld en een lift geregeld.
Tegen half 3 kwam hij me ophalen bij mijn guesthouse en zijn we aan een stuk met de 4-wheel drive terug gereden naar Nickerie. Echt heerlijk relaxed.
Terug in Nickerie ben ik nog ff een stukje wezen fietsen met Anna en daarna uit eten geweest met Anna en Hanneke. Een gezellige afsluiting van mijn weekend dus.
De rest van de afgelopen week heb ik weinig bijzonders gedaan, overdag gewerkt en ’s avonds wat gesport en soms wat afgesproken.
Woensdagavond was wel echt een gezellig topavondje, toen hebben we een Hollandse avond georganiseerd. Hanneke had nog zuurkool en heeft een zuurkoolschotel gemaakt en ik had nog een pak stroopwafels en die hebben we als toetje opgegeten. Al met al was het echt een super gezellige avond en echt heerlijk om weer eens Hollandse kost te eten.
Voor komende week heb ik eigenlijk nog weinig plannen. Dit weekend blijf ik in Nickerie en heb weinig bijzonders op de planning. Aanstaande woensdag wordt het wel een leuke dag, dan is het paqua. Paqua is een Hindoestaanse nationale feestdag, het wordt ook wel het feest van de kleuren genoemd. Op deze dag gaan mensen elkaar helemaal onderspuiten met verf en is het een groot feest op de straat. Ik ben erg benieuwd. Ik laat jullie snel weten hoe het allemaal was!!
Verder wordt het volgende week een week van dingen afsluiten en afronden, omdat ik nog maar anderhalve week hoef te werken en dan zit mijn werk er hier op. Echt een heerlijk gevoel. Ik merk toch dat ik het aan de ene kant wel jammer vind om weg te gaan, omdat ik hier een heel leuk leventje heb opgebouwd, maar aan de andere kant verlang ik toch wel heel erg terug naar Nederland en kan ik ook niet wachten tot Matthijs hier komt en om mijn hele Suriname avontuur op een mooie manier af te sluiten.