srefidentie marathon update 25 nov

Hallo allemaal,

Het is alweer bijna twee weken geleden dat ik voor het laatst een berichtje hier geplaatst heb, dus het is hoog tijd voor een nieuwe update. Ik heb ondertussen ook alweer zoveel dingen gedaan, dus ik geef jullie de korte versie van mijn belevenissen hier.
Vorig weekend ben ik lekker in Nickerie gebleven. Op vrijdag ben ik uit eten geweest met een paar meiden hier. Op zaterdagavond was ik uitgenodigd bij een etentje bij familie Doerga. De internist hier uit het ziekenhuis. Hij en zijn vrouw Atty (daar ga ik altijd mee naar de aerobics) gaven een etentje omdat een chirurg voor het laatst was. Atty had lekker Surinaams gekookt ( Pom, dox en zoete kip, met rijst en kousenband.) Echt heerlijk. Al met al echt een gezellige avond gehad daar.
Op zondag heb ik weinig gedaan, lekker gezwommen en geluierd in de hangmat. Tegen 4 uur had ik afgesproken om met Bernadette en Hanneke te gaan fietsen naar het einde van de zeedijk, naar corantijnstrand. Het was echt een super mooie fietstocht. Over allemaal Surinaamse zandweggetjes langs huisjes en daarna door prachtige stukken natuur. Ik had het gevoel dat ik helemaal weg was van de wereld en op vakantie was in de rimboe. Echt geweldig. Aan het einde van de zeedijk staat een hele mooie Hindoestaanse tempel waar je in kunt. Echt mooi om van binnen eens te zien, allemaal beelden van allerlei Hindoestaanse goden. Helemaal over de top en helemaal alles was fel gekleurd met veel kitsch. Dat is nog eens wat anders dan een saaie Nederlandse kerk. We zijn ook nog ff gestopt bij de Hindoestaanse uitvaartplaats. Een soort openlucht theater met daarbij een verbrandingsplek. Als er iemand uit de Hindoestaanse gemeenschap overlijdt dan maken ze een brandstapel en daarop leggen ze het lijk in een laken gewikkeld en dan wordt die persoon verbrandt. Echt een bijzondere cultuur.
Verder heb ik dat weekend ook nog kennis gemaakt met de ‘atletiekvereniging’ van Nickerie. Ik kwam een paar jongens tegen die op straat aan het hardlopen waren en toen bleek dat het een team van de brandweer was die onder leiding van een trainer conditietraining deden. Sinds een maand zijn ze echt serieus aan het trainen voor wedstrijden met een hardloopgroepje en mogen er ook mensen van buitenaf komen. Ik heb meteen ff nummers uitgewisseld en gevraagd wanneer ze trainen.
Op woensdag heb ik voor het eerst met hun mee getraind en het ging echt meteen super. Al met al gewoon 10 km gelopen door het dorp. Na die tijd was echt lek van het zweet, maar ik had wel een super voldaan gevoel.
Ook hoorde ik van hun dat ze mee gingen doen aan de marathon van Paramaribo het komende weekend en aangezien ik nog steeds niks terug had gehoord van Sergio had ik gezegd dat ik op zich wel met hun mee wou als begeleiding/fysio. Dit was goed.
Later hoorde ik dat Sergio alles toch nog rond had gekregen en heb ik met de brandweerjongens een deal gesloten om op vrijdag met hun mee te gaan naar Paramaribo en te helpen met eventuele klachten en hun voorbereiding en dat ik dan op zaterdag met Hanneke en Sergio zou helpen in het medische team van de marathon.
Zo gezegd zo gedaan, dus afgelopen weekend ben ik eerst met de brandweerboys naar Paramaribo gegaan. De heenreis het busje was al een belevenis op zich. We zaten in een vet oud busje (ondertussen zijn we nog een onderdeel verloren) met 13 Surinaamse boys en 1 bakra, ik dus. Het was echt vet gezellig en er werd echt constant geouwehoerd. Toen ik ff mijn ogen dicht deed omdat ik moe was, had ik al bijna meteen een tube tandpasta over me heen :S. Gelukkig deed ik net op tijd mijn ogen open en kon ik ze op heterdaad betrappen. Tja de boodschap was duidelijk, geen slaap voor mij tijdens de busreis. L
In Paramaribo aangekomen moesten we eerst nog inschrijven en langs allerlei dingen, toen nog ff gegeten en naar het hotel gegaan. Ik had geregeld dat ik een eigen kamer had. En alles mocht op kosten van de brandweer, dus erg handig.
’s Avonds ben ik nog ff de stad in geweest met de trainer Humprey om nog gezellig wat te drinken aan de waterkant in Paramaribo. Terwijl ik net dacht dat deze jongens zo ontzettend lief en onschuldig waren, kwam ik er achter dat echt elke Surinamer hetzelfde is!
Ik heb hem maar meteen duidelijk gemaakt dat ik een vriend heb en dat ik geen interesse heb. Daarna hebben we een deal gesloten om dan maar gewoon vrienden te zijn en ik heb hem beloofd dat ik af en toe ga helpen met wat loopscholing en hem wat assisteren met sommige trainingen.
De volgende ochtend was het alweer erg vroeg opstaan. Om de een of andere reden is het onmogelijk om een beetje fatsoenlijke nachtrust te krijgen als je een weekend naar Paramaribo gaat. Nog voor 7 uur werd er al op mijn deur geklopt of ik al wakker was en dat we moesten opstaan. Pffiewww die Surinamers zijn echt ochtendmensen.
Samen met de boys hebben we alles tactieken nog ff door genomen en samen ontbeten en daarna heeft Humprey me naar mijn andere hotel gebracht waar ik de komende nacht met Hanneke zou doorbrengen. Daar heb ik gewacht tot Hanneke in Paramaribo aankwam en daarna zijn we samen wat gaan lunchen en daarna wezen shoppen in de ‘hermitage mall’. De mall viel een beetje tegen, maar aan het einde van de middag hadden we de smaak toch redelijk te pakken en hebben we allebei nog een leuk shirt gescoord.
Daarna snel taxi gebeld om richting marathon te gaan. Veel te laat kwamen we uiteindelijk aan. Oops. We konden nog net de start van de lopers mee maken, maar we hadden de instructie van het medische team gemist.
In eerste instantie was het de bedoeling dat Hanneke op een medische post onderweg zou staan en dat ik gewoon bij de start/finish zou blijven om daar de mensen te gaan masseren die binnen gekomen waren. Helaas ging dat uiteindelijk niet door. Een fysio die onderweg op een medische post zou staan was niet komen opdagen en ze vroegen of ik mee wilde om daar te helpen. Op de post zelf was het echt saai. Ik stond op medische post van 30 km. Dat betekende dus dat alleen de lopers van de hele marathon langs kwamen en niet van de halve. ( In totaal zijn er dus ongeveer 50 lopers gepasseerd in 3 uur tijd.) Er was 1 uitvaller en ik heb dus 1x wat mogen doen.
Toen de laatste loper voorbij ben ik meteen weg gevlucht richting start/finish. Hier heb ik met Hanneke en Sergio de prijsuitreiking gekeken en hebben we nog wat leuke foto’s gemaakt van ons in onze gekregen polo’s. De prijzen werden uitgereikt door president Venitiaan. Op het moment dat president Venitiaan klaar was met de prijsuitreiking wilden Hanneke en ik er nog heen gaan lopen om met hem op de foto te gaan, maar net toen we aankwamen liep ie weg. Helaas geen foto dus van ons met de Surinaamse president.
Toen alles klaar was rondom de marathon zijn we ons gaan opfrissen en daarna was het partytime!! Met een hele groep hebben we nog gezellig tot laat cocktails gedronken bij de Zanzibar.
Op zondag werd ik wakker uit coma en zag ik tot mijn verbazing dat het al kwart over 9 was. Wauw een nieuw Surinaams uitslaaprecord gevestigd. Het zal wel door de airco komen, want anders was ik allang mijn bed uitgebrand. Vanuit bed heb ik meteen mijn bikini aan gedaan om nog ff een ochtendduik te nemen in het zwembad bij ons guesthouse. Daarna snel gedoucht en uitgebreid gaan ontbijten in de stad. Toen we naar het centrum liepen zijn we ook nog getuige geweest van een of andere optocht. Honderden Surinamers gekleed in de kleuren van de nationale vlag die liedjes aan het zingen waren over Jezus. Om maar niet te veel op te vallen hebben we er gezellig tussen gelopen en meegezongen. Hihi voel me al redelijk ingeburgerd.
Na een heerlijk ontbijt konden we mee terug rijden met dokter Doerga naar Nickerie.
En alweer zit er een geweldig Surinaams weekend op. Ik vond het echt leuk om zo’n marathon eens vanaf de andere kant mee te maken en om deel uit te mogen maken van zo’n team.
De tijd is echt voorbij gevlogen, een teken dat het echt een geweldig weekend was.
Ik heb geprobeerd om het verhaal kort te houden, maar zoals jullie kunnen zien is het toch niet gelukt. Ik hoop dat jullie nog niet allemaal afgetaaid zijn, bij het zien van de lappen tekst haha.
Nou geniet van de sneeuw daar in Holland, ik zal hier genieten het zonnetje. Ik hou jullie op de hoogte!!!

Groetjes Henrieke