weblog 4 nov

Hallo allemaal,

Hier wederom een berichtje vanuit een heerlijk warm en zonnig Suriname. Het overwinteren bevalt me tot nu toe erg goed. Ik hoorde dat jullie in Nederland alweer de eerste nachtvorst hebben gehad, dus ik ben erg blij dat ik hier zit en deze winter de vorst ga overslaan J
Zo ik begin weer meteen heel gezellig. Laat ik nu maar eens echt aardig gaan doen. Vandaag is het namelijk een erg blije dag. Matthijs is vandaag jarig en dus voel ik me de hele dag ook al een beetje jarig. En daar komt nog bij dat ik veel goed nieuws heb gehad vandaag. Toen ik Matthijs net sprak hoorde ik dat hij geboekt heeft en dat het nu dus zeker is dat hij bij me langs komt en dat we samen terug naar Nederland gaan. Helemaal gaaf dus. Verder had ik gister al gehoord dat mijn ouders ook geboekt hadden en vandaag las ik wanneer ze precies komen, eind januari tot begin februari en dat komt precies goed uit. Van 13 tot 17 januari is er een feestweek in het ziekenhuis omdat het ziekenhuis dan 50 jaar bestaat en bij sommige activiteiten moet ik aanwezig zijn en mijn ouders komen op 18 januari aan in Suriname dus dan feest ik gewoon nog gezellig ff door. Op 20 maart komt Matthijs aan en dan gaan we op 3 april samen terug naar Nederland. Ik ga dan regelen dat ik iets eerder kan stoppen met werken en dat ik nog wat vakantie dagen op kan nemen zodat we lekker veel leuke dingen hier kunnen gaan doen.
Een heerlijk vooruitzicht dus!!! Ik loop de hele dag al rond met een blij gevoel. Al voel ik me hier sowieso wel happy. Het is hier altijd mooi weer en de mensen zijn altijd vriendelijk dus daar wordt je gewoon vrolijk van.
In het ziekenhuis is het nog steeds erg rustig. Op de poli loopt het wel aardig goed, maar op het ziekenhuis zelf heb ik weinig patiënten die ik moet behandelen. Ik heb vaak momenten dat ik moet wachten omdat mensen weer te laat zijn of dat er verder gewoon geen werk is. Het begint me nu soms wat te frustreren. Samen met de Nederlandse stagiaires van de verpleegkunde ( Daniëlla en Heleen) ga ik nu regelmatig een bakje koffie doen in de kantine. Erg gezellig en je moet toch wat als het rustig is. Hihi.
Afgelopen weekend heb ik ook een erg rustig weekend gehad. Op vrijdagavond was er een lezing in het ziekenhuis over Diabetes en ze vroegen of ik daarbij ook aanwezig wou zijn. Het leek me wel interessant en dus ben ik maar gegaan. Het ging weer allemaal op z’n Surinaams!! Een leuk voorbeeld van Surinaamse organisatie:
De uitnodiging voor de lezing kwam pas op donderdag, terwijl de lezing de volgende dag al was. Op donderdag sprak ik toevallig een dokter die ook moest spreken en die was ook pas die dag benaderd of hij wat wou vertellen en had geen tijd meer om nog dingen aan te passen en hij vertelde me dat hij een oude dia presentatie zou gaan gebruiken.
De lezing was bedoeld voor de mensen uit het dorp, maar aangezien de dokter de voorstelling niet had aangepast was alles in het Engels en op doktersniveau. Ik had al heel erg veel moeite om alles te volgen en voor de mensen die er zaten was het gewoon onmogelijk om het te snappen. Daarna sprak er nog een diëtiste over voeding en diabetes en dat ging wel iets beter. Helaas was de aandacht redelijk verslapt en was iedereen wel gaar na 2 uur lang op houten bankjes te hebben gezeten.

Zaterdag overdag lekker rustig aan gedaan, ik ben naar de markt geweest en heb wat Surinaamse sausjes en kruiden gekocht zodat ik ’s avonds eens kon gaan proberen om Surinaams te koken. Verder heb ik wat gewinkeld en ben ik ’s middags nog lekker even wezen internetten en daarna heb ik de rest van de middag lekker gezwommen in het zwembad. Heerlijk. ’s Avonds heeft Anna bij me gegeten en gelukkig smaakte mijn eerste Surinaamse maaltijd erg goed. Na het eten zijn we naar het zwembad gegaan omdat daar ’s avonds een live band zou optreden en een jam sessie zou houden. Helaas viel dat allemaal erg tegen. De band speelde wel redelijk goed, maar begon pas ruim na 9 uur met spelen terwijl ze eerst rond 6 uur zouden beginnen. En uiteindelijk was er bijna niemand die kwam kijken. Ook kon je nergens lekker zitten en kon je geen drinken halen. Tegen half 11 waren we er wel redelijk klaar mee en zijn we met z’n allen naar huis gegaan.
Op zondagochtend ben ik naar de pedicure gegaan. En dat was echt geweldig. Al met al is Peggy echt 2 uur lang met mijn voeten bezig geweest. Een kleine opsomming: eerst een massage bad, toen eelt geraspt, gescrubt en daarna met puimsteen verwijderd, daarna algehele scrub van mijn voeten en onderbeen, daarna voetmassage, toen heeft ze mijn nagels gevijld, geknipt, verzorgende lak op gedaan, nagelriemen weggedrukt en daarna weer een basislak, een kleurtje ( rood) en nog weer een topping, zodat de kleur wat langer erop blijft.
En het resultaat mag er wezen, mijn voetjes zien erg echt fantastisch uit. Voor het eerst in mijn leven ben ik gewoon trots op mijn voeten J (= normaalgesproken niet echt mijn lievelingslichaamsdeel).
De rest van de zondag heb ik weinig gedaan, ik wou nog gaan hardlopen, maar helaas was ik de tijd wat vergeten. Dus toen maar snel met camera naar de zeedijk gefietst en heb ik de zonsondergang nog mooi kunnen fotograferen.
Op maandag heb ik ook weinig bijzonders gedaan, overdag gewerkt en ’s avonds mijn tweede tennisles gehad. Deze ging toch iets minder goed dan de eerste, maar ik blijf het toch wel echt super leuk vinden.
Komend weekend ga ik naar Paramaribo om lekker te stappen en vooral om lekker te shoppen. De winkels hier in Nieuw Nickerie zijn echt een drama dus ik kijk er echt naar uit om mijn eerste maandloon te gaan spenderen in Paramaribo!!!
Ik hou jullie op de hoogte!!

Liefs Henrieke