divali en het afgelopen weekend

Hallo allemaal,

Hier weer een update van mij. Ik ben nu bijna 4 weken hier in Suriname en jeetje wat gaat de tijd snel. Heb een heel dubbel gevoel, aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik er net ben en dat alles nog nieuw is, maar aan de andere kant voelt het ook al alsof ik hier al maanden zit.
Ik heb in ieder geval al aardig mijn draai hier gevonden. Het werk op het ziekenhuis is erg leuk, maar op dit moment wel heel rustig. Het is op dit moment gewoon echt heel rustig op het ziekenhuis, er liggen bijna geen patiënten. Ik hoorde dat wanneer de oogsttijd afgelopen is, dat het wel weer wat drukker gaat worden. Blijkbaar is het dan een stressvolle periode. De patiënten die bij mij op de poli komen hebben erg gevarieerde pathologieen en dat maakt het werk wel erg leuk. Ik ben de enige fysio in de hele omtrek van Nickerie dus alle mensen komen bij mij waardoor je klachten tegenkomt die je in Nederland nooit zou zien. Erg bijzonder. De ziekenhuis patiënten zijn hoofdzakelijk mensen die een CVA hebben gehad, verder zie je hier veel mensen met een hoge bloeddruk en heel erg veel mensen met Diabetes.

Ik zal nu even met jullie mijn afgelopen week doornemen:
Afgelopen vrijdag ben ik officieel beëdigd als fysiotherapeut in Suriname. Verder ben ik afgelopen vrijdag officieel beëdigd als fysiotherapeut in Suriname. Om 09.00 ’s ochtends moet ik Paramaribo bij het ministerie van volksgezondheid zijn. Dat betekende dus al om half 6 ’s ochtends vertrekken vanuit Nickerie. Pfff dat was wel ff vroeg. Vanuit de auto heb ik van een prachtige zonsopgang boven de rijstvelden van Nickerie kunnen genieten. Echt prachtig. In Paramaribo was ik snel klaar, de beëdiging stelde weinig voor, ik kreeg een stempel en een handtekening op mijn diploma zodat ik officieel mag werken in Suriname. Verder word er een stempel met szf-code geregeld zodat ik binnenkort ook kan declareren hier via mijn naam.
Om half 10 was ik weer klaar en had ik nog mooi ff de tijd om wat rond te kijken in de stad en om wat te shoppen. De kleding hier in Suriname valt helaas een beetje tegen. Ze hebben hier heel erg veel Chinese nep kleding van slechte kwaliteit. In Paramaribo zitten gelukkig nog wel wat leuke winkeltjes, maar je moet ze wel ff weten te vinden, gelukkig gaat dat al steeds beter. Hihi. Rond 13.00 werd ik weer opgehaald door de chauffeur, daarna hebben we nog iemand opgehaald en nog wat afgeleverd op het ziekenhuis in Paramaribo, en vervolgens zijn we terug gereden richting Nickerie.
Op zaterdag overdag heb ik lekker wat dingen in het dorp gedaan, ik ben naar de markt geweest, boodschappen gedaan, wat gezwommen en nog ff wat hardgelopen met Anna.
’s Avonds is mijn nieuwe huisje ingewijd. Ik had de Nederlanders waar ik hier veel mee om ga uitgenodigd om langs te komen voor een housewarming. Via Carmen mijn buurvrouw had ik wat zelfgemaakte Surinaamse hapjes gekregen, erg lief en erg lekker.
Al met al was het een erg gezellige avond geworden.
Mijn nieuwe huisje bevalt trouwens erg goed. Het is echt lekker knus en gezellig. En over de buren mag ik ook niet klagen, ik wordt regelmatig uitgenodigd om te komen eten en Carmen de buurvrouw wil me ook wat Surinaamse/Javaanse gerechten leren zodat ik ze zelf ook kan koken. Dus hopelijk kan ik over een half jaar als ik thuis kom ook wat Surinaams eten maken J.
Op zondag overdag heb ik weinig gedaan, lekker geluierd en een boekje gelezen en wat geschreven. Op zondag avond hield Anna haar verjaardag, Anna is een Nederlands/Duits meisje dat hier stage loopt en waar ik ook wel redelijk veel mee om ga.
Al met al een heerlijk weekend, ik vond het wel lekker om een keer een wat rustiger weekend te hebben omdat de afgelopen weken echt in sneltreinvaart voorbij zijn gegaan en nu had ik het weekend wat meer tijd voor mezelf en om lekker te genieten van alles hier en na te denken over alles.
Op maandag heb ik ook eindelijk mijn eerste tennisles gehad. Vorige week ging het niet door omdat er een nationale feestdag was. (Het was de dag van de Chinese immigratie.) Maar maandag was het dan zover. De eerst paar slagen waren erg knullig en onwennig, maar al snel had ik de slag aardig te pakken. Ik vond het echt super gaaf om te doen. Ik hoop dat ik hier in dat half jaar leer om een redelijk balletje te kunnen slaan. Zou wel erg gaaf zijn.
Na de tennisles was er een de divali-optocht door het dorp. Divali is het Hindoestaanse feest van het licht. Tijdens de optocht liepen allerlei kinderen samen met volwassenen verkleed en met lichtjes door het dorp. In de optocht liepen ook een hele groep Nederlanders mee die in het weeshuis of het kindertehuis werken. Ik heb geprobeert om van hun nog wat foto’s te maken. Daarnaast waren er allemaal auto’s, fietsen en brommers die meereden en allemaal versierd waren met lichtjes, kerstballen en slingers. Haha het deed me een beetje denken aan de huizen in Nederland rond de kerst periode, alleen was dit nog uitbundiger. Echt heel leuk dus.
Op dinsdag was dan de echte feestdag, op die dag maken de Hindoestanen eerst hun hele huis schoon zodat alles gereinigd is, ik geloof dat de achterliggende gedachte is dat hun geest ook gereinigd wordt en dan ’s avonds steekt iedereen allemaal lichtjes aan daarna ga je bij elkaar langs om elkaar een fijne divali te wensen en krijg je allemaal zelfgemaakte hapjes.
Ik was uitgenodigd door Maureen een Hindoestaans meisje en haar familie om bij hun te komen om divali te vieren. Toen ik daar aan kwam moest ik eerst helpen met dia’s maken. Een dia is een lichtje die ze daarna aansteken. Een dia bestaat uit; een stenen potje, daarin zet je een opgerold watje, deze zet je vast met wat rijst en daarna giet je het bakje vol met olie. Daarna steek je het watje aan en dan heb je een heel mooi kaarsje. Blijkbaar was het bij de familie van Maureen de traditie om zoveel mogelijk dia’s te maken de hele tuin ermee vol te maken, want we zijn ruim 2 uur bezig geweest met z’n allen om die dingen te maken. ( Al met al ruim 700 kaarsjes geknutseld!) Daarna alles aangestoken en dan daarna rondlopen om de olie in de bakjes bij te vullen zodat de kaarsjes niet uit gaan. Tussendoor kwamen er allemaal mensen langs en ondertussen werd je volgestopt met allerlei lekkers. Jeetje wat kunnen die mensen lekker koken zeg. Echt heerlijk.
Na een tijdje gingen we zelf de buurt in met een hele groep die daar was en zijn we overal gestopt om mensen een fijne divali te wensen ( je spreekt het uit als suht divali, of hoe je het ook maar mag schrijven). Daarna krijg je weer allerlei lekkers en drinken en dan loop je weer verder. Na een tijdje zijn we weer terug gelopen en zijn we bij haar huis nog ff blijven kletsen. Daarna kregen de gasten van Maureen, van het as van de inmiddels gedoofde lichtjes een stip tussen de ogen op het voorhoofd en er wet wat as uitgesmeerd op je oogleden.
Dit was wel bijzonder om mee te maken. Na een tijdje nakletsen heeft Maureen me naar huis gebracht. Moe maar voldaan, met vele indrukken ben ik toen maar snel mijn bedje ingekropen. Woensdag moest er helaas weer gewoon gewerkt worden…
Dit was het zover, komend weekend staat er weer een rustig weekendje op de planning, het weekend daarop gaan we waarschijnlijk met een hele groep naar Paramaribo.
Ik hou jullie op de hoogte!!!

Liefs Henrieke