brownsberg

Afgelopen weekend ben ik samen met Hanneke naar Brownsberg geweest. Omdat we allebei vonden dat alle georganiseerde trips hier in Suriname toch wel echt erg duur zijn, hebben we zelf onze eigen trip georganiseerd. Hieronder in het kort verslag van ons geweldige weekend.

Op vrijdagmiddag meteen na het werk zijn we vertrokken vanuit Nickerie richting Paramaribo. We hadden al meteen geluk, want vanuit het ziekenhuis ging er die middag een auto richting Paramaribo en er waren nog wel 2 plekken over, dus de eerste rit hadden we al gratis. Aangekomen in Paramaribo zijn we nog ff wat dingen gaan navragen over hoelaat de busjes richting Brownsweg vertrekken. Daarna zijn we lekker luxe uit eten geweest en nog ff genoten van alle luxe van Paramaribo.
Na een korte nacht gingen we rond half 7 op weg naar de Saramaccastraat. Vanuit hier gaan allerlei locale busjes richting het binnenland. Na een heel gedoe ( echt allemaal onfrisse Surinaamse boys wouden ons wel meenemen) hadden we dan toch eindelijk een goed en redelijk veilig eruitziend busje gevonden. Het busje zou vertrekken om 09.00 dus er was nog wel wat tijd voor een ontbijt. Toen we terug kwamen na het ontbijt hoorden we opeens dat de chauffeur naar huis was gegaan en dat hij om 11.00 terug zou komen om dan te vertrekken! Ja halloo, lekker is dat.
Toen begon het hele getouwtrek dus weer opnieuw. Uiteindelijk maar weer voor een busje gekozen dat er wel redelijk betrouwbaar uitzag en die ook echt om 09.00 zou vertrekken. We hadden onze buschauffeur voor de zekerheid nog laten bellen met de vrouw van onze eerste slaapplek, zodat zij hem goed uit kon leggen waar we heen moesten. ( haha nou ja dat dachten we dus.)
Na een heftige en wilde rit over de Afobakkaweg bauxietweg werden we er na 2 uur opeens uitgegooid aan de Brownsweg. Vanaf hier zou er een andere auto ons verder brengen.
Duss…Daar stonden we dan in de middle of nowhere in een verlaten dorpje. En opeens zien we onze chauffeur van de volgende auto in de auto stappen en wegrijden. Na ff gewacht te hebben gingen we toch maar ff navragen bij een meisje dat ook op het plein was en die verteld ons doodleuk dat die man naar huis was gegaan om te douchen.
Ja halloow, denk je dat we hier voor de lol midden in de hitte met onze tassen op een verlaten plein staan??? Na wat aandringen belde ze de man dan op om te zeggen dat we wilden vertrekken. Gelukkig komt de man snel en brengt hij ons daarna snel richting Ston eiland.
Welkom in Suriname!!
Een beetje geïrriteerd komen we aan op onze eerste slaapplek. Eenmaal aangekomen is meteen alle frustratie weg. We komen aan bij een geweldig huisjespark met allemaal hele mooie houten huisjes pal aan brokopondo stuwmeer en met in de verte uitzicht op de Brownsberg. Vanuit ons huisje hadden we uitzicht op een klein stukje wit zandstrand en een meter later begon het meer al. Wauw, het hele gedoe was toch echt allemaal de moeite waard geweest. Meteen besloten we dat we de rest van de dag lekker bij Ston eiland te blijven om daar lekker te zwemmen en relaxen.
Tijdens het zonnen hadden we ook nog het geluk om net een luiaard te zien die uit zijn boom kwam om wat eten te zoeken. Echt een super grappig en suf beest! Hebben we dan toch ook maar mooi weer ff meegemaakt.
Aan het einde van de middag kwamen we op het idee om het brokopondo meer wat te gaan verkennen met een korjaal. (houten primitieve kano)
Gehuld in geweldige foute parapluhoedjes (mijn verjaardagscadeau aan Hanneke) gingen we het meer op. Na een tijdje zigzaggen over het meer (het ding was echt onbestuurbaar) viel het me op dat mijn enkels toch wel steeds verder onder het water kwamen te staan. Na een kleine inspectie kwamen we erachter dat de boot zo lek was als een mandje. Help, we waren net een heel eind van de kant en helemaal uit het zicht. Snel hebben we een strijdplan gemaakt, de een ging waterscheppen met onze hoedjes en de ander ging terug peddelen. Dit ging super en al snel stonden we weer veilig en wel aan de kant. Hahaha geen kanotocht meer voor ons!
De rest van de avond hebben we ons vermaakt met kaarten bij kaarslicht, want er was geen elektriciteit in ons huisje. Ik kreeg weer ff helemaal een kampeergevoel. ( ’s Avonds met een toiletrol over de camping op zoek naar het sanitairgebouw, haha.)

De volgende ochtend ging de wekker wederom om 06.00 want om half 7 zou Rocky, een man die op Brownsberg werkt, ons ophalen om ons naar boven te brengen.
Net op het moment dat we dachten dat hij niet meer kwam, het was al 08.00 kwam hij ons dan toch nog halen.
De rit de Brownsberg op was echt super gaaf en heftig. Met een 4-wheeldrive knalden we dwars door het regenwoud over steile paadjes de berg op. Eenmaal aangekomen konden we mee eten aan het ontbijt van Rocky, hij beheert namelijk het enige restaurant/barretje op de berg.
Na een heerlijk en heftig ontbijt zijn we enthousiast begonnen aan onze wandeltocht richting de Irene en Leo watervallen. De watervallen waren eigenlijk niet echt heel erg spectaculair, maar de wandeling zelf dwars door het tropisch regenwoud was echt een super leuk avontuur op zich.
We hoorden van te voren al van iedereen dat het zo’n zware tocht was en de heenweg snapten we er niks van en gingen we als een speer naar de vallen. De terugweg kwamen we er achter dat het toch best een heftige wandeling was, al die bulten op waren toch wat zwaarder dan eraf. Gelukkig is Hanneke ook sportief en houdt ze ook wel van een beetje rauwdouwen, dus we hebben lekker afgezien op de terugweg. Heerlijk. Totaal bezweet kwamen we terug bij het restaurant om daar weer ff op adem te komen.
Daarna hebben we nog een kleine wandeling gemaakt richting het uitkijkpunt over het Brokopondo stuwmeer. Aangekomen bij het uitzichtpunt werden we beloond met echt een geweldig uitzicht over het hele stuwmeer en allemaal prachtige natuur. Echt geweldig, dit is echt Suriname op z’n mooist.
Later op de middag hebben we geregeld met een groep stagiaires die op excursie waren, dat we met hun mee konden terug naar Paramaribo. Omdat we weinig zekerheid hadden over de terugrit op maandag leek ons dit wel de beste oplossing.

En zo waren we zondagavond weer terug in Paramaribo. Moe maar voldaan hebben we wederom genoten van de heerlijke luxe van de stad.
Op maandagochtend hebben we nog gezellig wat gewinkeld en tegen 13.00 zijn we met de locale bus terug gegaan naar Nickerie. Om geld uit te sparen en om toch nog wat in de survivalstemming te blijven hebben we die bus gepakt.
Helemaal moe, maar wel super voldaan kwamen we terug aan Nickerie.
Met mijn ouders en Matthijs ga ik zeker nog weer een keer terugkeren richting Brownsberg.