weblog 13 januari

Na de feestdagen heb ik vorige week doordeweeks een erg rustige week gehad. Ik heb de draad weer opgepakt met het sporten en werk. Helaas dachten mijn Surinaamse mede dorpgenoten daar nog iets anders over en de opkomst tijdens de aerobiclessen was behoorlijk matig. Reden; ach het is nog maar net na de feestdagen we moeten rustig aan beginnen. :S
Gelukkig was het aan de het eind van de week alweer wat drukker en verwacht ik deze week toch weer wat meer mensen. Hahaha, al zijn de feestdagen voorbij, dan vinden de Surinamers wel een andere reden om nog ff niks te hoeven doen.
In het weekend heb ik ook lekker weinig gedaan. Op vrijdagavond ben ik op tijd naar bed gegaan. Op zaterdag overdag heb wat boodschappen gedaan, wat geinternet en aan het einde van de middag heb ik meegelopen met de 5 km wandelloop van het ziekenhuis. Als start van de feestweek ter ere van het 50 jarig bestaan van het ziekenhuis werd er een wandeltocht georganiseerd door het dorp. Ik dacht dat er echt geen hond aan mee zou doen, maar niets was minder waar. Meer dan 1000 mensen hebben meegelopen, zelfs mensen uit Paramaribo waren nog gekomen om mee te lopen en de pers van verschillende televisie zenders was aanwezig. Het was echt een heel spektakel. Tijdens de loop was het ook een groot feest, iedereen was aan het zingen en roepen, echt geweldig hoe mensen van een wandelloop zo’n feest kunnen maken. Halverwege heb ik ook nog ff mijn one minute of fame gehad. Een cameraploeg kwam op Hanneke en mij af en we moesten wat vragen beantwoorden voor de Surinaamse televisie.
Na de loop ben ik nog ff blijven nahangen, om me daarna thuis te gaan douchen en klaarmaken voor een Cubaanse verjaardag. Twee Cubanen die in het ziekenhuis werken en waar ik wel veel mee omga waren allebei jarig geweest, dus reden voor een Cubaans feestje.
De verjaardag was wel echt heel erg tof, heel anders dan een Nederlandse verjaardag. Ik was sowieso een hele tijd de enige Nederlander omdat Hanneke dienst had op de EHBO in het ziekenhuis en pas veel later kon komen. Er waren ook nog een paar surinamers, maar die gingen op tijd weg en dus zat ik als enige nederlands sprekende tussen 5 cubanen en 2 dominicanen. Een kleine taalcursus spaans zou voor mij op dat moment niet verkeerd zijn geweest. Gelukkig werd alles wel in het engels vertaald voor mij.
Maar het sfeertje op de verjaardag was echt geweldig, iedereen was echt heel erg vriendelijk en er hing een echt latin sfeertje. De hele tijd werd er alleen maar latin muziek gedraaid en tussendoor werd er af en toe wat gedanst ( salsa). Verder was iedereen echt als een dolle aan het zuipen, er ging zo ongeveer een fles Johnny walker per persoon er doorheen. Met als gevolg dat om 3 uur iedereen helemaal lam was en het tijd werd voor mij om naar huis te gaan. Ze wilden me wel graag naar huis brengen, maar van mij hoefde dag niet, maar toch zijn er toen nog een paar mensen met de auto achter me aan gereden naar huis om te zien of ik goed thuis kwam. ( jaja met een fles Johnny walker achter de kiezen).
Het is hier in Suriname sowieso heel normaal dat je bezopen achter het stuur kruipt, iedereen gaat overal heen met de auto en ze drinken ook altijd gewoon en daarna gaan ze ook weer gewoon naar huis met de auto. En dan vinden ze het soms raar dat er zoveel verkeersongelukken zijn in de nacht!!
Op zondag heb ik eerst uitgeslapen en daarna ben ik lekker even wezen bakken bij het zwembad. Toen ik wel weer genoeg zon had gezien ben ik richting het ziekenhuis gegaan waar ’s middags de sportdag werd gehouden. Rustig vanaf de kant heb ik gekeken naar de voetbalwedstrijden. Echt een heerlijke zondagmiddag bezigheid. Zondagavond heb ik uiteindelijk ook weinig gedaan en ben ik op tijd in mijn bedje gekropen.
En deze week op het ziekenhuis heb ik 2 stagiaires met me mee lopen. Het zijn 2 meiden van de opleiding verpleegkunde die een weekje mee moeten kijken bij een fysiotherapeut en die wat fysiotherapeutische handelingen moeten laten zien en die moet ik dan weer aftekenen. Het is wel ff wennen, emaar ik vind het wel gezellig om met z’n 3tjes te werken. Al is het deze week een beetje een rommelig weekje omdat er de hele week allerlei braderieën en beursen zijn op ziekenhuis in verband met het 50 jarig bestaan.
Aanstaande donderdag is er voor het personeel een feestdag wordt er niet echt gewerkt en aanstaande zaterdag is er de bonte avond.
Tot mijn grote spijt moet ik jullie meedelen dat ik me afgemeld heb voor de bollywood dans, omdat het toch niet echt meer zag zitten. Ik had al heel erg veel trainingen gemist en ken de dans amper, daarnaast voelde ik me toch een behoorlijke hark tussen al die flexibele Hindoestaans en Javaanse poppetjes.
Nou dat was het voor nu, de volgende keer schrijf ik wel weer hoe het was.

Liefs Henrieke