Aan alles komt een einde en zo dus ook aan mijn tijd in Suriname. De reden dat ik nu pas mijn laatste weblog schrijf is dat ik de afgelopen 2,5 week vakantie heb gehad samen met Matthijs hier in Suriname.
Het terugzien van Matthijs was echt super leuk. Wel een beetje onwennig in het begin, maar gelukkig waren we al snel weer helemaal aan elkaar gewend en weer helemaal in love.
Nadat ik hem van de luchthaven opgehaald had zijn we 1 nachtje in Paramaribo geweest om daarna naar Nickerie te gaan.
Hier heb ik hem laten zien hoe en waar ik hier een half jaar geleefd heb. Op zaterdagavond had ik nog een barbecue georganiseerd en daarna een klein afscheidsfeestje met de mensen waarmee ik hier het afgelopen jaar veel ben opgetrokken.
En op zondagmiddag was het dan zover… Mijn koffer ingepakt (jeetje, hoeveel spullen kun je verzamelen in een half jaartje) en definitief vertrokken uit Nickerie. Best raar om je huisje en leventje daar achter te moeten laten, maar aan de andere kant vond ik het ook mooi geweest daar was ik blij dat ik nog een mooie vakantie met Matthijs voor de boeg had.
In Paramaribo had ik een wat luxer resort gereserveerd zodat we lekker een eigen appartement hadden met zwembad, jacuzzi, sauna en alles erop en eraan. Na al die primitieve dingen is wat westerse luxe soms wel erg lekker.
Vanuit Paramaribo hebben we veel leuke excursies gemaakt naar het binnenland. We zijn 2 dagen op Galibi geweest. Dit is een schiereiland helemaal in het noordoosten van Suriname waar een prachtig zandstrand is en waar ’s nachts de zeeschildpadden aan land komen om een nest te maken en eieren te leggen. ’s Nachts zijn we dus in het donker op zoek gegaan om de schildpadden te zien. We hebben redelijk veel geluk gehad en hebben veel schildpadden gezien en bijna het hele legproces kunnen bekijken. Erg gaaf.
Verder was er op Galibi ook nog een klein dierentuintje en hebben we veel locale dieren kunnen zien. Bijna was een aapje ons te slim af door de hotelsleutel uit mijn broekzak te jatten, haha, maar gelukkig hebben we die weer terug weten te krijgen.
Na onze trip van Galibi zijn we een dagje in Paramaribo geweest om te relaxen en shoppen en daarna zijn we in het weekend weer op trip gegaan. Eerst naar Berg en Dal, een adventure center waar we de hele dag allemaal gave sportieve dingen in de natuur hebben gedaan. Eerst hebben we een kajak tocht gedaan, daarna over 11 verschillende kabelbanen getokkeld door de natuur en tot slot een hike tocht onder leiding van een gids die veel vertelde over de geschiedenis van Suriname en Berg en Dal. Al met al echt een top dagje, vooral het tokkelen was erg tof.
Vanaf Berg en Dal was het niet ver reizen meer richting Brownsberg en zijn we richting Ston Eiland gegaan om daar te slapen. Bij aankomst was het ff een kleine tegenvaller want er was niet helemaal op ons gerekend en er was van alles mis gegaan daar, zodat we de eerste dag niet in het huisje aan het water konden slapen.
De volgende dag zijn we de Brownsberg op gegaan en hebben hier een flinke wandeling door het regenwoud gemaakt. Erg gaaf. Uiteindelijk kwamen we bij een verlaten kreekje waar niemand was en hier hebben we een lekkere duik genomen in het water voordat we weer terug gingen. Onze lift die ons de berg op en af zou brengen hadden we zo gek gekregen dat hij ons de terugweg wel wou ophalen op zijn ATV ( all terrain vehicle) een quad. Dus op de quad hebben we nog een super gaaf toetje gehad op onze dag daar.
Bij terugkomst konden we nog net ff een duik nemen in het meer en genieten van de zonsondergang op het brokopondomeer. ’s Avonds waren we uitgenodigd bij een groep studenten om mee te eten en daarna hadden ze een stand-up comedy avond. Al met al ook weer erg gezellig.
Daarna was het de volgende ochtend alweer tijd om onze spullen te pakken en om terug te gaan richting Paramaribo.
Hier aangekomen hebben we een paar dagen rustig aan gedaan in Paramaribo. ( lees= veel shoppen)
Nadat ik Matthijs ook helemaal enthousiast heb gekregen over de shop mogelijkheden in Paramaribo zijn we nog 2 dagen het binnenland ingegaan.
Via via heb ik een oude internist van het ziekenhuis leren kennen en die had me nog een keer aangeboden dat ik altijd bij hem langs mocht komen. Dus zo hebben we dus een nachtje bij hem gelogeerd op Overbridge. De eerste dag hebben we nog lekker wat relaxt en nog ff gezwommen voordat het begon te regenen. L
De volgende dag zijn we al vroeg opgestaan om op jungletrip te gaan. Guno ( de internist) had een indiaan (oorspronkelijke bewoners van Suriname) geregeld die als gids zou fungeren en zo zijn we met z’n 4en op stap gegaan. Gekleed in leger tenue en bewapend met kapmessen en geweer gingen we op stap. Erg stoer en spannend. Het was de bedoeling dat we op zoek zouden gaan naar dieren en zelf ons eten bij elkaar zouden jagen en speuren. Helaas regende het echt super hard en hebben we geen dier gezien. Maar de trip was wel echt gaaf, we zijn met kano en kajak een kreek in gevaren en daar een oud pad afgelopen die vroeger was aangelegd door wat houtkappers maar waar nu niet vaak meer mensen komen.
Ook al hebben we geen dier geschoten de hele tocht was al een super ervaring en een stuk spannender dan een standaard georganiseerde trip. Helaas regende het wel de hele ochtend echt keihard dus we waren al snel helemaal doorweekt en verkleumd toen we terug kwamen.
Maar dat is ook wel weer de charme van Suriname.
Na deze laatste trip hadden we nog 1 ochtend in Paramaribo en toen was het alweer tijd om terug te gaan.
Al met al hebben we een super mooie vakantie gehad, zelfs nog mooier dan ik had durven hopen en hiermee heb ik dus een hele mooie afsluiter gehad van een mooi half jaar in Suriname.
Op dit moment ben ik al weer een paar dagen thuis en ik ben alweer helemaal gewend hier. Ben heel erg blij om weer tussen mijn familie en vrienden te zitten. Achteraf gezien kan ik terug kijken op een super gaaf half jaar met vele hoogtepunten en ook wat kleine dieptepunten, maar al met al was het zeker de moeite waard en een ervaring om nooit te vergeten!
dinsdag 7 april 2009
dinsdag 17 maart 2009
Een goede afsluiter
Het is nu maandagavond en ik zit heerlijk relaxed op de bank na te genieten van mijn laatste weekend hier alleen in Nickerie. Het einde komt ineens echt heel erg snel in zicht.
Het afgelopen weekend was mijn laatste weekend alleen in Nickerie en vandaag heb ik mijn op een na laatste werkdag gehad. Dinsdag nog 1 dag werken en dan woensdagochtend vroeg in de taxi richting Paramaribo om ’s middags Matthijs op te halen van Zanderij.
Vanavond op het de fiets toen we terug kwamen van het hardlopen had ik het er nog over met Hanneke hoe snel een half jaar hier voorbij is gegaan.
Ik krijg nu toch wel een beetje een dubbel gevoel, aan de ene kant ben ik super blij dat ik over 2 dagen Matthijs eindelijk weer kan zien en dat ik daarna weer terug mag naar Nederland om iedereen weer te zien. Aan de andere kant ga ik het leventje hier waarschijnlijk ook wel erg missen. Het heerlijke klimaatje, vriendelijke mensen en alle vrije tijd hier. Meestal om 15.00 of nog eerder vrij en nooit stress.
Nou ja, vandaag had ik toch voor het eerst in maanden een beetje stress, haha. Ik moest nog een aantal overdrachten typen, voor mijn opvolger, had nog wat andere dingen te regelen en ik had een behoorlijke volle agenda omdat ik de meeste patiënten deze week nog een keer wou behandelen. Ik heb ff alles in een versnellinkje hoger gedaan, de pauze een keer doorgewerkt en uiteindelijk was ik iets na 3en nog steeds klaar met werken en had ik de meeste dingen gedaan. Ik ben bang dat dat in Holland toch wel ff andere koek gaat worden. Al lijkt het me ook wel weer lekker om weer hard te werken, ik merk nog steeds dat ik soms geïrriteerd ben door de traagheid en inefficiëntie van de mensen hier. Ik ben en blijf toch echt een Hollander.
Zo en nu ff over wat anders ik zal jullie vertellen over mijn afgelopen week.
Op dinsdagavond de avond voor Paqua ben ik samen met Hanneke, Atty, Doerga en kids naar de verbranding geweest. De avond voor de feestdag is er een soort paasvuur. Het was niet echt heel bijzonder, lang wachten en toen het ding uiteindelijk aan ging viel het wat tegen en was vuur zo uitgebrand. We zijn daarna snel naar huis gegaan omdat iedereen al aardig dronken begon te worden en Hanneke om 22.00 dienst had op het ziekenhuis. Achteraf erg verstandig, want daarna zijn er maar liefst 7 aanrijdingen geweest, waarbij er 2 doden zijn gevallen en veel gewonden. Hindoestaanse mannen en alcohol is gewoon een grote ellende.
Het Paqua feest de dag erna was wel echt leuk. ’s Ochtends ben ik eerst op tijd gaan hardlopen met Anna, zodat we daarna de rest van de dag lekker konden feesten. Na het hardlopen heb ik ff wat gerelaxt en wat rondgehangen mijn huisje. Tegen 14.00 werd ik opgehaald door Anna en zijn we samen naar een Hindoestaans gezin gegaan die zij goed kende. Ze zei dat het hele lieve mensen waren en daar was echt niks aan gelogen. Met recht durf ik te zeggen dat we bij de leukste en meest gastvrije familie van Nickerie waren. Meteen bij aankomst kregen we al Roti te eten en daarna nog allerlei zelfgemaakte Hindoestaanse hapjes. Alles vegetarisch zoals Hindoestanen doen op feestdagen. Nadat we het eten op hadden gingen de kinderen van het gezin ons inkleuren met verf. Gezien paqua het feest van de kleur is en iedereen elkaar onder smeert met verf en poeder en parfum, moesten wij dit alles ook ondergaan.
Na een flink gesmeer waren we allebei onherkenbaar en helemaal in stijl. Wij hebben daarna die meiden en jongen ook ff wat bijkleurd. Super grappig. Na een poosje kwam de hele familie langs en ging iedereen elkaar onder gooien met poeder en verf, en daarna gingen ze allemaal samen feesten en eten.
Na een tijdje zijn we even naar de Zeedijk gelopen. Hier schijnt alles te gebeuren en komen alle mensen samen. We waren van te voren al gewaarschuwd voor vervelende dronken Hindoestaanse mannen en gelukkig viel het nog redelijk mee. Ik heb met een grote boog om alle mannen heen gelopen en met niemand oogcontact gemaakt en heb het er veilig vanaf gebracht. Anna had wat minder geluk en werd zomaar vastgepakt en gezoend door een wildvreemde dronken Hindoestaanse man.
Al met al viel het me nog mee, na alle wilde verhalen en na het bloedbad van de avond ervoor. Al scheelde het dat we samen met een Hindoestaanse familie daar liepen die goed op ons pasten.
Na een klein rondje op de Zeedijk hadden we het daar allemaal wel gezien en zijn we terug gegaan naar het huis van die familie. Daar hebben we met een hele groep nog veel gekletst en gedanst. Erg gezellig. We hebben ons daarna op tijd naar huis laten brengen, aangezien de chauffeur ook alweer flink aan de whisky zat. Een wereld van verschil met Nederland.
Op donderdag en vrijdag heb ik gewoon rustig gewerkt en vrijdagavond ben ik na het hardlopen met Anna en Marcha heerlijk relaxed film wezen kijken. Echt een heerlijk begin van een top weekend.
Op zaterdag was ik op tijd wakker en heb ik rustig ontbeten en toen lekker het dorp in gegaan om te winkelen. Na een tijdje heb ik met Hanneke afgesproken en zijn we samen lekker gaan winkelen in Nickerie. Op de valreep heb ik nog een leuke kledingwinkel ontdekt met goedkope Nederlandse kleding. Ideaal dus. Helemaal happy met onze aankopen zijn we daarna lekker samen gaan lunchen en hebben we de rest van de middag wat gekletst in mijn huisje. Anna kwam ook nog ff op de koffie, dus koffieclubje was compleet. ’s Avonds zijn we eerst wezen hardlopen en daarna hadden Hanneke en ik afgesproken om uit eten te gaan met een zuster uit het ziekenhuis en haar vriend. Ook erg gezellig. Na het eten wilden hun al vroeg naar bed en zijn Hanneke en ik nog langs een terrasje gegaan en hebben we gepoold en spelletjes gespeeld. Vet grappig. Daarna op tijd naar bed gegaan, wat op zondag moesten we er alweer vroeg uit om Pom te koken bij Atty.
Atty had ons beloofd dat ze ons zou leren om Surinaamse Pom te koken. We hebben het al vroeg gemaakt omdat het 2 uur in over moest. Tegen 11.00 stond de Pom in de oven en ben ik ondertussen naar de Pedicure gegaan om mijn nageltjes te laten vertroetelen. 2 uur later waren mijn nagels mooi gedaan en kon ik mooi aanschuiven aan tafel voor de Pom. Wat wil je nog meer.
De rest van de middag hebben we lekker rustig aan gedaan en uitgebuikt en ’s avonds hebben Hanneke en ik nog hardgelopen. Sinds een week train ik weer serieus op schema’s en het gaat echt super, dus dat is wel een heerlijk gevoel.
’s Avonds heb ik een avondje voor mezelf genomen en ben ik lekker wezen internetten en lezen en op tijd naar bed.
Al met al was het echt een van de beste en meest relaxte weekend ooit hier in Nickerie.
Met recht dus een mooie afsluiter van mijn werktijd hier, morgen nog 1 dag werken en dan is het tijd voor een heerlijke vakantie met Matthijs.
Het afgelopen weekend was mijn laatste weekend alleen in Nickerie en vandaag heb ik mijn op een na laatste werkdag gehad. Dinsdag nog 1 dag werken en dan woensdagochtend vroeg in de taxi richting Paramaribo om ’s middags Matthijs op te halen van Zanderij.
Vanavond op het de fiets toen we terug kwamen van het hardlopen had ik het er nog over met Hanneke hoe snel een half jaar hier voorbij is gegaan.
Ik krijg nu toch wel een beetje een dubbel gevoel, aan de ene kant ben ik super blij dat ik over 2 dagen Matthijs eindelijk weer kan zien en dat ik daarna weer terug mag naar Nederland om iedereen weer te zien. Aan de andere kant ga ik het leventje hier waarschijnlijk ook wel erg missen. Het heerlijke klimaatje, vriendelijke mensen en alle vrije tijd hier. Meestal om 15.00 of nog eerder vrij en nooit stress.
Nou ja, vandaag had ik toch voor het eerst in maanden een beetje stress, haha. Ik moest nog een aantal overdrachten typen, voor mijn opvolger, had nog wat andere dingen te regelen en ik had een behoorlijke volle agenda omdat ik de meeste patiënten deze week nog een keer wou behandelen. Ik heb ff alles in een versnellinkje hoger gedaan, de pauze een keer doorgewerkt en uiteindelijk was ik iets na 3en nog steeds klaar met werken en had ik de meeste dingen gedaan. Ik ben bang dat dat in Holland toch wel ff andere koek gaat worden. Al lijkt het me ook wel weer lekker om weer hard te werken, ik merk nog steeds dat ik soms geïrriteerd ben door de traagheid en inefficiëntie van de mensen hier. Ik ben en blijf toch echt een Hollander.
Zo en nu ff over wat anders ik zal jullie vertellen over mijn afgelopen week.
Op dinsdagavond de avond voor Paqua ben ik samen met Hanneke, Atty, Doerga en kids naar de verbranding geweest. De avond voor de feestdag is er een soort paasvuur. Het was niet echt heel bijzonder, lang wachten en toen het ding uiteindelijk aan ging viel het wat tegen en was vuur zo uitgebrand. We zijn daarna snel naar huis gegaan omdat iedereen al aardig dronken begon te worden en Hanneke om 22.00 dienst had op het ziekenhuis. Achteraf erg verstandig, want daarna zijn er maar liefst 7 aanrijdingen geweest, waarbij er 2 doden zijn gevallen en veel gewonden. Hindoestaanse mannen en alcohol is gewoon een grote ellende.
Het Paqua feest de dag erna was wel echt leuk. ’s Ochtends ben ik eerst op tijd gaan hardlopen met Anna, zodat we daarna de rest van de dag lekker konden feesten. Na het hardlopen heb ik ff wat gerelaxt en wat rondgehangen mijn huisje. Tegen 14.00 werd ik opgehaald door Anna en zijn we samen naar een Hindoestaans gezin gegaan die zij goed kende. Ze zei dat het hele lieve mensen waren en daar was echt niks aan gelogen. Met recht durf ik te zeggen dat we bij de leukste en meest gastvrije familie van Nickerie waren. Meteen bij aankomst kregen we al Roti te eten en daarna nog allerlei zelfgemaakte Hindoestaanse hapjes. Alles vegetarisch zoals Hindoestanen doen op feestdagen. Nadat we het eten op hadden gingen de kinderen van het gezin ons inkleuren met verf. Gezien paqua het feest van de kleur is en iedereen elkaar onder smeert met verf en poeder en parfum, moesten wij dit alles ook ondergaan.
Na een flink gesmeer waren we allebei onherkenbaar en helemaal in stijl. Wij hebben daarna die meiden en jongen ook ff wat bijkleurd. Super grappig. Na een poosje kwam de hele familie langs en ging iedereen elkaar onder gooien met poeder en verf, en daarna gingen ze allemaal samen feesten en eten.
Na een tijdje zijn we even naar de Zeedijk gelopen. Hier schijnt alles te gebeuren en komen alle mensen samen. We waren van te voren al gewaarschuwd voor vervelende dronken Hindoestaanse mannen en gelukkig viel het nog redelijk mee. Ik heb met een grote boog om alle mannen heen gelopen en met niemand oogcontact gemaakt en heb het er veilig vanaf gebracht. Anna had wat minder geluk en werd zomaar vastgepakt en gezoend door een wildvreemde dronken Hindoestaanse man.
Al met al viel het me nog mee, na alle wilde verhalen en na het bloedbad van de avond ervoor. Al scheelde het dat we samen met een Hindoestaanse familie daar liepen die goed op ons pasten.
Na een klein rondje op de Zeedijk hadden we het daar allemaal wel gezien en zijn we terug gegaan naar het huis van die familie. Daar hebben we met een hele groep nog veel gekletst en gedanst. Erg gezellig. We hebben ons daarna op tijd naar huis laten brengen, aangezien de chauffeur ook alweer flink aan de whisky zat. Een wereld van verschil met Nederland.
Op donderdag en vrijdag heb ik gewoon rustig gewerkt en vrijdagavond ben ik na het hardlopen met Anna en Marcha heerlijk relaxed film wezen kijken. Echt een heerlijk begin van een top weekend.
Op zaterdag was ik op tijd wakker en heb ik rustig ontbeten en toen lekker het dorp in gegaan om te winkelen. Na een tijdje heb ik met Hanneke afgesproken en zijn we samen lekker gaan winkelen in Nickerie. Op de valreep heb ik nog een leuke kledingwinkel ontdekt met goedkope Nederlandse kleding. Ideaal dus. Helemaal happy met onze aankopen zijn we daarna lekker samen gaan lunchen en hebben we de rest van de middag wat gekletst in mijn huisje. Anna kwam ook nog ff op de koffie, dus koffieclubje was compleet. ’s Avonds zijn we eerst wezen hardlopen en daarna hadden Hanneke en ik afgesproken om uit eten te gaan met een zuster uit het ziekenhuis en haar vriend. Ook erg gezellig. Na het eten wilden hun al vroeg naar bed en zijn Hanneke en ik nog langs een terrasje gegaan en hebben we gepoold en spelletjes gespeeld. Vet grappig. Daarna op tijd naar bed gegaan, wat op zondag moesten we er alweer vroeg uit om Pom te koken bij Atty.
Atty had ons beloofd dat ze ons zou leren om Surinaamse Pom te koken. We hebben het al vroeg gemaakt omdat het 2 uur in over moest. Tegen 11.00 stond de Pom in de oven en ben ik ondertussen naar de Pedicure gegaan om mijn nageltjes te laten vertroetelen. 2 uur later waren mijn nagels mooi gedaan en kon ik mooi aanschuiven aan tafel voor de Pom. Wat wil je nog meer.
De rest van de middag hebben we lekker rustig aan gedaan en uitgebuikt en ’s avonds hebben Hanneke en ik nog hardgelopen. Sinds een week train ik weer serieus op schema’s en het gaat echt super, dus dat is wel een heerlijk gevoel.
’s Avonds heb ik een avondje voor mezelf genomen en ben ik lekker wezen internetten en lezen en op tijd naar bed.
Al met al was het echt een van de beste en meest relaxte weekend ooit hier in Nickerie.
Met recht dus een mooie afsluiter van mijn werktijd hier, morgen nog 1 dag werken en dan is het tijd voor een heerlijke vakantie met Matthijs.
dinsdag 10 maart 2009
rust en onrust in nickerie
Hallo Allemaal,
Hier een overzicht van mijn afgelopen week. Nou eigenlijk alleen een overzichtje van mijn weekend, omdat ik in mijn laatste weblog de vorige week al besproken heb.
Op vrijdagavond ben ik eerst gaan hardlopen met Anna en na het hardlopen zijn we lekker uit eten geweest en daarna heerlijk relaxed op de bank geploft en een filmpje gekeken. Echt een super relaxed avondje.
Op zaterdag had ik me voorgenomen om eens lekker aan het zwembad te gaan liggen bakken, maar toen ik ’s ochtends wakker werd hoorde ik de regen al tikken op het dak van mijn huis. Grrr geen zwemweer dus. Het is de laatste tijd echt elke keer zo dat als ik een dag vrij ben of een dag wil zwemmen het regent. Echt irritant, de weergoden zijn me niet gezind, denk ik.
Toen moest ik maar verplicht wat gaan uitslapen, ook erg vervelend, haha.
Na het uitslapen ben ik de was gaan doen en mijn huisje poetsen, tja dat hoort er ook allemaal bij. Ik merk dat ik al een echte huismuts wordt af en toe. Waar je al niet achter komt na een half jaar in Suriname. ’s Middags was het droog en maar nog steeds geen zwemweer en heb ik wat boodschapjes gedaan en op het ziekenhuis even wezen internetten.
’s Avonds ben ik samen met Anna, en nog een hele groep andere bakra’s naar het theater gegaan want daar was een culturele avond in verband met paqua. Kinderen uit een weeshuis waar sommige stagaires stage lopen zouden optreden en het leek ons wel leuk om te kijken voor die kids en om wat mee te krijgen van het paqua feest.
Inmiddels ben ik er ook een beetje achter wat paqua precies inhoudt. Het verhaal erachter is dat er een man was die beweerde dat hij god was en spotte met god, en zijn zoon probeerde hem tegen te houden en zei tegen iedereen dat hij niet mocht spotten met de echte god en dat hij geen god was. Toen heeft de vader de zoon op de brandstapel gegooid om hem te laten vermoorden, maar toen is die jongen niet verbrand en is de vader opgeslokt door het vuur. En met paqua vieren ze dat het goed boven het kwaad gaat. Op dinsdagavond maken ze overal in het dorp brandstapels, en op woensdag is het echte feest en gaat iedereen met verf op elkaar gooien. ( Wat daar de reden van is, dat weet ik nog niet, zal het woensdag eens aan iemand vragen.)
Maar de avond in het theater was wel grappig, voor de dansacts waren wel heel erg gaaf, al was alles voorzien van een hoog Bollywood gehalte, maar dat maakt het juist wel weer erg leuk. De Hindoestaanse zang blijft voor mij toch nog steeds niet mijn favoriete muziek, (kattengejank) gelukkig waren er veel vrolijke liedjes een veel trommel en dansacts.
Na de voorstelling zouden we met een hele groep nog naar de tennisbaan gaan omdat daar een band op zou treden. Eenmaal bij de tennisbaan kwamen we erachter dat je 20 SRD entreegeld moest betalen en de sfeer zag er ook niet echt heel gezellig uit. Anna had niet zo veel zin om nog te gaan omdat het ook al bijna 24.00 was en aangezien wij de enige twee zijn die dezelfde kant op moeten fietsen had ik besloten dat ik ook niet zo veel zin had en dat ik wel met haar mee terug zou fietsen.
Achteraf was ik daar heel blij van. Want toen we terug fietsen reed er opeens een brommertje met 2 jongens heel langzaam langs ons heen. Op zich ben ik het al gewend en ik verwachtte weer een hele irritante opmerking van die jongens, maar opeens pakte die ene jongen mijn tas en probeerden ze hard weg te rijden op de brommer. Uit een reflex probeerde ik mijn tas vast te houden en werd ik van mijn fiets gesleurd. Helemaal boos probeerde ik mijn tas te blijven vasthouden en dat is uiteindelijk ook gelukt. Al heb ik eerst flink wat meters op de grond achter de brommer aangehangen. De jongens zijn snel weggereden en helaas heb ik ze niet kunnen herkennen. (Het gebeurde precies op het enige donkere zandpad op onze weg terug, de rest van de wegen zijn allemaal grote verlichte wegen.)
Eenmaal van de schrik bekomen ben ik opgestaan en samen met Anna naar huis gefietst. Anna had nog wel een middeltje om mijn schaafwonden te ontsmetten, dus dat hebben we er maar meteen opgesmeerd.
Gelukkig heb ik op wat flinke schaafwonden en veel blauwe plekken na er geen ernstige dingen er aan over gehouden. Het is meer de schrik en het gevoel dat je hier toch echt niet veilig bent. Vooral de volgende ochtend realiseerde ik me pas echt wat er gebeurt was en voelde ik me echt kloten. Achteraf was ik echt blij dat we met z’n tweeën waren en dat we niet allebei alleen naar huis waren gefietst.
En nog een geluk bij een ongeluk, door die stomme hondenbeet van een paar weken geleden heb ik mijn tetanus inenting al gehad, dus daar hoef ik ook niet meer achteraan.
Of het nou door de schrik kwam of omdat ik al gewoon wat grieperig was, maar zaterdagnacht was ik opeens helemaal koortsig en heb ik voor het eerst hier onder twee dekens en zonder airco geslapen omdat ik het zo koud had.
De rest van de zondag was ik nog steeds niet helemaal lekker en heb ik rustig aan gedaan. Er heerst hier op dit moment ook veel griep, dus het zou wel eens een combinatie van beiden kunnen zijn.
’s Avonds ben ik nog wel ff uit eten geweest met Hanneke, die kwam terug uit Paramaribo en ik was wel erg benieuwd naar haar verhalen en wou toch nog ff eruit om wat te eten. We hebben gezellig bij gekletst en daarna ben ik op tijd naar huis gegaan om op tijd naar bed te gaan.
En nu op dinsdag voel ik me alweer stukken beter en ben ik mijn bijna beroving ook weer helemaal te boven. Na het weekend had ik het ff helemaal gehad met Nickerie, maar inmiddels na een leuke werkdag en mijn griepje te boven voel ik me weer helemaal positief en ga ik nog lekker genieten van mijn laatste weekje hier alleen en morgen lekker paqua vieren!!!
Hier een overzicht van mijn afgelopen week. Nou eigenlijk alleen een overzichtje van mijn weekend, omdat ik in mijn laatste weblog de vorige week al besproken heb.
Op vrijdagavond ben ik eerst gaan hardlopen met Anna en na het hardlopen zijn we lekker uit eten geweest en daarna heerlijk relaxed op de bank geploft en een filmpje gekeken. Echt een super relaxed avondje.
Op zaterdag had ik me voorgenomen om eens lekker aan het zwembad te gaan liggen bakken, maar toen ik ’s ochtends wakker werd hoorde ik de regen al tikken op het dak van mijn huis. Grrr geen zwemweer dus. Het is de laatste tijd echt elke keer zo dat als ik een dag vrij ben of een dag wil zwemmen het regent. Echt irritant, de weergoden zijn me niet gezind, denk ik.
Toen moest ik maar verplicht wat gaan uitslapen, ook erg vervelend, haha.
Na het uitslapen ben ik de was gaan doen en mijn huisje poetsen, tja dat hoort er ook allemaal bij. Ik merk dat ik al een echte huismuts wordt af en toe. Waar je al niet achter komt na een half jaar in Suriname. ’s Middags was het droog en maar nog steeds geen zwemweer en heb ik wat boodschapjes gedaan en op het ziekenhuis even wezen internetten.
’s Avonds ben ik samen met Anna, en nog een hele groep andere bakra’s naar het theater gegaan want daar was een culturele avond in verband met paqua. Kinderen uit een weeshuis waar sommige stagaires stage lopen zouden optreden en het leek ons wel leuk om te kijken voor die kids en om wat mee te krijgen van het paqua feest.
Inmiddels ben ik er ook een beetje achter wat paqua precies inhoudt. Het verhaal erachter is dat er een man was die beweerde dat hij god was en spotte met god, en zijn zoon probeerde hem tegen te houden en zei tegen iedereen dat hij niet mocht spotten met de echte god en dat hij geen god was. Toen heeft de vader de zoon op de brandstapel gegooid om hem te laten vermoorden, maar toen is die jongen niet verbrand en is de vader opgeslokt door het vuur. En met paqua vieren ze dat het goed boven het kwaad gaat. Op dinsdagavond maken ze overal in het dorp brandstapels, en op woensdag is het echte feest en gaat iedereen met verf op elkaar gooien. ( Wat daar de reden van is, dat weet ik nog niet, zal het woensdag eens aan iemand vragen.)
Maar de avond in het theater was wel grappig, voor de dansacts waren wel heel erg gaaf, al was alles voorzien van een hoog Bollywood gehalte, maar dat maakt het juist wel weer erg leuk. De Hindoestaanse zang blijft voor mij toch nog steeds niet mijn favoriete muziek, (kattengejank) gelukkig waren er veel vrolijke liedjes een veel trommel en dansacts.
Na de voorstelling zouden we met een hele groep nog naar de tennisbaan gaan omdat daar een band op zou treden. Eenmaal bij de tennisbaan kwamen we erachter dat je 20 SRD entreegeld moest betalen en de sfeer zag er ook niet echt heel gezellig uit. Anna had niet zo veel zin om nog te gaan omdat het ook al bijna 24.00 was en aangezien wij de enige twee zijn die dezelfde kant op moeten fietsen had ik besloten dat ik ook niet zo veel zin had en dat ik wel met haar mee terug zou fietsen.
Achteraf was ik daar heel blij van. Want toen we terug fietsen reed er opeens een brommertje met 2 jongens heel langzaam langs ons heen. Op zich ben ik het al gewend en ik verwachtte weer een hele irritante opmerking van die jongens, maar opeens pakte die ene jongen mijn tas en probeerden ze hard weg te rijden op de brommer. Uit een reflex probeerde ik mijn tas vast te houden en werd ik van mijn fiets gesleurd. Helemaal boos probeerde ik mijn tas te blijven vasthouden en dat is uiteindelijk ook gelukt. Al heb ik eerst flink wat meters op de grond achter de brommer aangehangen. De jongens zijn snel weggereden en helaas heb ik ze niet kunnen herkennen. (Het gebeurde precies op het enige donkere zandpad op onze weg terug, de rest van de wegen zijn allemaal grote verlichte wegen.)
Eenmaal van de schrik bekomen ben ik opgestaan en samen met Anna naar huis gefietst. Anna had nog wel een middeltje om mijn schaafwonden te ontsmetten, dus dat hebben we er maar meteen opgesmeerd.
Gelukkig heb ik op wat flinke schaafwonden en veel blauwe plekken na er geen ernstige dingen er aan over gehouden. Het is meer de schrik en het gevoel dat je hier toch echt niet veilig bent. Vooral de volgende ochtend realiseerde ik me pas echt wat er gebeurt was en voelde ik me echt kloten. Achteraf was ik echt blij dat we met z’n tweeën waren en dat we niet allebei alleen naar huis waren gefietst.
En nog een geluk bij een ongeluk, door die stomme hondenbeet van een paar weken geleden heb ik mijn tetanus inenting al gehad, dus daar hoef ik ook niet meer achteraan.
Of het nou door de schrik kwam of omdat ik al gewoon wat grieperig was, maar zaterdagnacht was ik opeens helemaal koortsig en heb ik voor het eerst hier onder twee dekens en zonder airco geslapen omdat ik het zo koud had.
De rest van de zondag was ik nog steeds niet helemaal lekker en heb ik rustig aan gedaan. Er heerst hier op dit moment ook veel griep, dus het zou wel eens een combinatie van beiden kunnen zijn.
’s Avonds ben ik nog wel ff uit eten geweest met Hanneke, die kwam terug uit Paramaribo en ik was wel erg benieuwd naar haar verhalen en wou toch nog ff eruit om wat te eten. We hebben gezellig bij gekletst en daarna ben ik op tijd naar huis gegaan om op tijd naar bed te gaan.
En nu op dinsdag voel ik me alweer stukken beter en ben ik mijn bijna beroving ook weer helemaal te boven. Na het weekend had ik het ff helemaal gehad met Nickerie, maar inmiddels na een leuke werkdag en mijn griepje te boven voel ik me weer helemaal positief en ga ik nog lekker genieten van mijn laatste weekje hier alleen en morgen lekker paqua vieren!!!
vrijdag 6 maart 2009
weblog 6 maart
Hallo allemaal,
Hij is misschien een beetje laat dit keer, maar hier dan toch nog een weblog van mijn afgelopen week. Afgelopen weekend ben ik naar Paramaribo geweest om nog even een keer lekker weg te zijn uit Nickerie en ook om nog wat laatste inkopen te doen. Ik ben samen met Bernadet een vrouw uit Nickerie naar Paramaribo gereisd. Zij ging haar zoon afhalen, om daarna vakantie te hebben met haar zoon.
Na een hele luxe taxirit, (de taxi had niet genoeg passagiers kunnen krijgen met als gevolg dat we met z’n 2en in de auto zaten) kwamen we veilig en wel aan in ons guesthouse. ’s Avonds ben ik samen met Bernadet uit eten geweest en hebben we daarna nog gezellig wat gekletst op een terrasje. We zijn redelijk op tijd terug gegaan. Een optimale nachtrust voor mij voor de komende shoppingsessie van zaterdag. :P
Op zaterdag was ik vroeg wakker en ben ik eerst uitgebreid gaan ontbijten in het guesthouse en daarna vol frisse moed de hele ochtend geshopt in de stad. Ik was nog op zoek naar wat souvenirtjes en gelukkig heb ik de meeste dingen die ik zocht wel kunnen vinden.
Na de lunch had ik er nog geen genoeg van en ben ik met een taxi naar de Hermitage shoppingmall gegaan en heb ik hier ook nog een laatste ding gehaald die ik niet in de stad kon vinden.
Aan het einde van de middag was ik echt helemaal uitgeshopt ( jaja dat kan ook nog) en ben ik terug gegaan naar het guesthouse om daar lekker een boekje te lezen in de hangmat.
’s Avonds had ik afgesproken met Torres en nog 2 andere Cubanen om samen te gaan stappen. We zijn uiteindelijk in de Sasazou beland, een mooie vrij nieuwe, discotheek net buiten het centrum van Paramaribo. Met al die latino’s was het natuurlijk weer de hele avond salsa dansen, dus ik heb mezelf maar weer eens goed voor lul gezet op de dansvloer, haha.
Gelukkig waren er mee Bakra’s die niet zo soepel zijn, dus viel ik in de menigte hopelijk niet zo op. Leve de vele Nederlandse stagiaires in Paramaribo.
Al met al heb ik wel een super gezellige avond gehad. Ik was echt ff helemaal happy om weg te zijn uit het bekrompen Nickerie en om wat meer in het westerse leven te zitten.
Ik merk gewoon aan mezelf dat ik de Hindoestaanse mannen met hun irritante geroep en gefluit steeds minder goed kan negeren en ik er steeds gekker van wordt.
Gelukkig is het in Paramaribo een stuk relaxter, daar fluiten ze ook wel naar je, maar daar gaat het er een stuk respectvoller aan toe.
Tegen 3 uur ’s nachts was iedereen uitgedanst en hebben we een taxi gepakt en tegen half 4 lag ik weer veilig en wel in mijn bedje.
Op zondag heb ik een beetje uitgeslapen, tegen 10 uur was ik klaarwakker en ben ik er maar uit gegaan. Via via had ik gehoord dat ik met Doerga mee terug kon rijden richting Nickerie, dus toen heb ik hem gebeld en een lift geregeld.
Tegen half 3 kwam hij me ophalen bij mijn guesthouse en zijn we aan een stuk met de 4-wheel drive terug gereden naar Nickerie. Echt heerlijk relaxed.
Terug in Nickerie ben ik nog ff een stukje wezen fietsen met Anna en daarna uit eten geweest met Anna en Hanneke. Een gezellige afsluiting van mijn weekend dus.
De rest van de afgelopen week heb ik weinig bijzonders gedaan, overdag gewerkt en ’s avonds wat gesport en soms wat afgesproken.
Woensdagavond was wel echt een gezellig topavondje, toen hebben we een Hollandse avond georganiseerd. Hanneke had nog zuurkool en heeft een zuurkoolschotel gemaakt en ik had nog een pak stroopwafels en die hebben we als toetje opgegeten. Al met al was het echt een super gezellige avond en echt heerlijk om weer eens Hollandse kost te eten.
Voor komende week heb ik eigenlijk nog weinig plannen. Dit weekend blijf ik in Nickerie en heb weinig bijzonders op de planning. Aanstaande woensdag wordt het wel een leuke dag, dan is het paqua. Paqua is een Hindoestaanse nationale feestdag, het wordt ook wel het feest van de kleuren genoemd. Op deze dag gaan mensen elkaar helemaal onderspuiten met verf en is het een groot feest op de straat. Ik ben erg benieuwd. Ik laat jullie snel weten hoe het allemaal was!!
Verder wordt het volgende week een week van dingen afsluiten en afronden, omdat ik nog maar anderhalve week hoef te werken en dan zit mijn werk er hier op. Echt een heerlijk gevoel. Ik merk toch dat ik het aan de ene kant wel jammer vind om weg te gaan, omdat ik hier een heel leuk leventje heb opgebouwd, maar aan de andere kant verlang ik toch wel heel erg terug naar Nederland en kan ik ook niet wachten tot Matthijs hier komt en om mijn hele Suriname avontuur op een mooie manier af te sluiten.
Hij is misschien een beetje laat dit keer, maar hier dan toch nog een weblog van mijn afgelopen week. Afgelopen weekend ben ik naar Paramaribo geweest om nog even een keer lekker weg te zijn uit Nickerie en ook om nog wat laatste inkopen te doen. Ik ben samen met Bernadet een vrouw uit Nickerie naar Paramaribo gereisd. Zij ging haar zoon afhalen, om daarna vakantie te hebben met haar zoon.
Na een hele luxe taxirit, (de taxi had niet genoeg passagiers kunnen krijgen met als gevolg dat we met z’n 2en in de auto zaten) kwamen we veilig en wel aan in ons guesthouse. ’s Avonds ben ik samen met Bernadet uit eten geweest en hebben we daarna nog gezellig wat gekletst op een terrasje. We zijn redelijk op tijd terug gegaan. Een optimale nachtrust voor mij voor de komende shoppingsessie van zaterdag. :P
Op zaterdag was ik vroeg wakker en ben ik eerst uitgebreid gaan ontbijten in het guesthouse en daarna vol frisse moed de hele ochtend geshopt in de stad. Ik was nog op zoek naar wat souvenirtjes en gelukkig heb ik de meeste dingen die ik zocht wel kunnen vinden.
Na de lunch had ik er nog geen genoeg van en ben ik met een taxi naar de Hermitage shoppingmall gegaan en heb ik hier ook nog een laatste ding gehaald die ik niet in de stad kon vinden.
Aan het einde van de middag was ik echt helemaal uitgeshopt ( jaja dat kan ook nog) en ben ik terug gegaan naar het guesthouse om daar lekker een boekje te lezen in de hangmat.
’s Avonds had ik afgesproken met Torres en nog 2 andere Cubanen om samen te gaan stappen. We zijn uiteindelijk in de Sasazou beland, een mooie vrij nieuwe, discotheek net buiten het centrum van Paramaribo. Met al die latino’s was het natuurlijk weer de hele avond salsa dansen, dus ik heb mezelf maar weer eens goed voor lul gezet op de dansvloer, haha.
Gelukkig waren er mee Bakra’s die niet zo soepel zijn, dus viel ik in de menigte hopelijk niet zo op. Leve de vele Nederlandse stagiaires in Paramaribo.
Al met al heb ik wel een super gezellige avond gehad. Ik was echt ff helemaal happy om weg te zijn uit het bekrompen Nickerie en om wat meer in het westerse leven te zitten.
Ik merk gewoon aan mezelf dat ik de Hindoestaanse mannen met hun irritante geroep en gefluit steeds minder goed kan negeren en ik er steeds gekker van wordt.
Gelukkig is het in Paramaribo een stuk relaxter, daar fluiten ze ook wel naar je, maar daar gaat het er een stuk respectvoller aan toe.
Tegen 3 uur ’s nachts was iedereen uitgedanst en hebben we een taxi gepakt en tegen half 4 lag ik weer veilig en wel in mijn bedje.
Op zondag heb ik een beetje uitgeslapen, tegen 10 uur was ik klaarwakker en ben ik er maar uit gegaan. Via via had ik gehoord dat ik met Doerga mee terug kon rijden richting Nickerie, dus toen heb ik hem gebeld en een lift geregeld.
Tegen half 3 kwam hij me ophalen bij mijn guesthouse en zijn we aan een stuk met de 4-wheel drive terug gereden naar Nickerie. Echt heerlijk relaxed.
Terug in Nickerie ben ik nog ff een stukje wezen fietsen met Anna en daarna uit eten geweest met Anna en Hanneke. Een gezellige afsluiting van mijn weekend dus.
De rest van de afgelopen week heb ik weinig bijzonders gedaan, overdag gewerkt en ’s avonds wat gesport en soms wat afgesproken.
Woensdagavond was wel echt een gezellig topavondje, toen hebben we een Hollandse avond georganiseerd. Hanneke had nog zuurkool en heeft een zuurkoolschotel gemaakt en ik had nog een pak stroopwafels en die hebben we als toetje opgegeten. Al met al was het echt een super gezellige avond en echt heerlijk om weer eens Hollandse kost te eten.
Voor komende week heb ik eigenlijk nog weinig plannen. Dit weekend blijf ik in Nickerie en heb weinig bijzonders op de planning. Aanstaande woensdag wordt het wel een leuke dag, dan is het paqua. Paqua is een Hindoestaanse nationale feestdag, het wordt ook wel het feest van de kleuren genoemd. Op deze dag gaan mensen elkaar helemaal onderspuiten met verf en is het een groot feest op de straat. Ik ben erg benieuwd. Ik laat jullie snel weten hoe het allemaal was!!
Verder wordt het volgende week een week van dingen afsluiten en afronden, omdat ik nog maar anderhalve week hoef te werken en dan zit mijn werk er hier op. Echt een heerlijk gevoel. Ik merk toch dat ik het aan de ene kant wel jammer vind om weg te gaan, omdat ik hier een heel leuk leventje heb opgebouwd, maar aan de andere kant verlang ik toch wel heel erg terug naar Nederland en kan ik ook niet wachten tot Matthijs hier komt en om mijn hele Suriname avontuur op een mooie manier af te sluiten.
dinsdag 24 februari 2009
rustige week in nickerie
Hallo allemaal,
Hier weer een update van mijn afgelopen week in Nickerie. Dit keer helaas geen hele spannende verhalen. Ik heb de afgelopen week een heel erg rustig en relaxed weekje gehad waarin ik echt weinig bijzonders heb gedaan. Vorige week heb ik overdag gewoon gewerkt en ’s avonds wat gesport. Hanneke en Anna, de twee meiden waar ik hier het meest mee om ga waren allebei op vakantie/excursie dus voor mij was het een beetje een saaie week. Maar eigenlijk vond ik het ook wel lekker om eens een hele week veel tijd voor mezelf te hebben.
Aan het einde van de week kreeg ik slecht nieuws te horen van de directeur van het ziekenhuis. Hij was bezig met het zoeken van een opvolger voor mij als fysiotherapeut in het ziekenhuis, maar blijkbaar is het hem niet gelukt en nu komt er dus geen nieuwe fysiotherapeut uit Nederland. Als oplossing wil hij gaan regelen dat er Surinaamse fysiotherapeuten uit Paramaribo om de beurt een paar dagen naar Nickerie komen om de mensen hier te behandelen. Dit klinkt misschien nog wel redelijk als je het zo leest, maar in de praktijk hebben de meeste specialisten uit Paramaribo een hekel om elke keer naar Nickerie te reizen en komen ze regelmatig niet opdagen. ( dit systeem hebben ze namelijk ook bij de radioloog, dermatoloog, orthopeed, diëtist etc etc.) Daarnaast zien de patiënten elke keer een andere therapeut en omdat ze met een team van 20 mensen willen gaan rouleren.
Verder gaan die fysiotherapeuten niet mijn aerobiclessen en medische fitness overnemen, dus dit zal helemaal komen te vervallen.
Al met al is het dus mooi kut. Ik merk gewoon best wel dat ik het op het moment gewoon behoorlijk gehad heb met het ziekenhuis en Nickerie. De directie denkt hier echt alleen maar in geld en op korte termijn en heeft gewoon helemaal geen affiniteit met gezondheidszorg. Er wordt eerst aan geld gedacht en dan pas aan de gezondheid van de patiënt en dat gaat me steeds meer tegenstaan.
In het begin kon ik het wel van me af zetten en deed ik gewoon mijn werk, maar nu begint het me steeds meer tegen te staan.
Verder heb ik nu eindelijk na bijna 5 maanden mijn SZF-stempel ontvangen. Dit is een stempel waarmee mensen hun geld voor de behandeling fysiotherapie gedeeltelijk terug kunnen vragen bij het ziekenfonds. Eigenlijk had ik deze al binnen een maand moeten hebben, maar door laksheid van de directie heeft het dus 4 maand langer geduurd. Met als gevolg dat veel patiënten niet meer kwamen op de behandeling om ze hun geld niet terug konden vragen.
En nu met nog 3 weken te werken te gaan is die stempel eindelijk klaar, maar heeft het eigenlijk weinig nut meer.
Dit is eigenlijk nog een situatie van de manier van werken van de directie van het ziekenhuis!
Het erge ervan vind ik dat de patiënten de dupe worden.
Zo en nu ff positief… Het is misschien ff heel negatief wat ik hierboven allemaal getypt heb, maar het is niets anders de waarheid. En zo krijgen jullie een beetje een beeld van hoe het er hier in het ziekenhuis aan toe gaat. En om eerlijk te zijn gaat het er niet alleen in dit ziekenhuis zo aan toe, maar het hele bedrijfsleven en de hele politiek hier in dit land is corrupt. Alles draait om vriendjespolitiek en hoe de mensen die aan de macht zijn zo veel mogelijk geld krijgen, zonder verder te kijken of te kijken naar de mensen. Echt zo jammer.
Ik merk nu ook wel nu het einde in zicht begint te komen ik ook wel weer verlang naar Nederland. In Nederland gaat alles ook zeker niet perfect, maar is alles toch een stuk beter geregeld als hier.
Zo en nu weer ff terug naar mijn leventje hier. Het afgelopen weekend heb ik ook niet zo veel bijzonders gedaan. Ik ben op vrijdagavond bij Isabel en Randell ( 2 Dominicaanse zaalartsen) langs geweest. We zouden film gaan kijken, maar uiteindelijk was het allemaal wat laat geworden en hadden hun die avond nachtdienst en hebben we gewoon wat gekletst. Op zaterdag heb ik lekker wat gewinkeld en gerelaxt hier in Nickerie. Lekker een rustig dagje. ’s Avonds heb ik lekker alleen een filmpje gekeken en op de bank gezeten. Het was mijn eerste zaterdagavond alleen, maar ik vond het eigenlijk wel echt heerlijk.
Op zondag had ik afgesproken om tegen 08.00 ’s ochtends te gaan fietsen. Rob ( man van stichting Win) wist nog wel wat leuke routes en uiteindelijk besloten we om richting de brug bij Groot Henar te gaan fietsen. De tocht ging echt vlot. We hebben af en toe ff gestopt en na een kleine 2 uur waren we er. De terugweg ging helemaal super, we hadden de wind mee en na iets meer dan anderhalf uur stonden we met een hele hoop zadelpijn weer in Nickerie. Maar wel met 50 kilometer fietsen in de beentjes en een voldaan gevoel.
De rest van de middag heb ik rustig aan de gedaan en ff in mijn hangmat gelegen en naar het zwembad geweest. ’s Avonds had ik afgesproken met Jiska, een fysiotherapeut die een onderzoek doet naar de revalidatie mogelijkheden in Suriname en kijkt naar de arbeidsintegratie wanneer iemand een lichamelijk handicap krijgt. Ze wou graag met mij praten over de hele situatie in Nickerie en Suriname. Ik heb eerst met haar op een terrasje gezeten en daarna zijn we samen een hapje gaan eten. Erg leuk om een mede fysio te spreken en het was ook erg gezellig. Maandag heb ik haar nog een rondleiding gegeven op het ziekenhuis.
Nou en dat was het eigenlijk wel voor deze week. Komend weekend ga ik lekker een weekendje genieten van de westerse luxe van Paramaribo.
Hier weer een update van mijn afgelopen week in Nickerie. Dit keer helaas geen hele spannende verhalen. Ik heb de afgelopen week een heel erg rustig en relaxed weekje gehad waarin ik echt weinig bijzonders heb gedaan. Vorige week heb ik overdag gewoon gewerkt en ’s avonds wat gesport. Hanneke en Anna, de twee meiden waar ik hier het meest mee om ga waren allebei op vakantie/excursie dus voor mij was het een beetje een saaie week. Maar eigenlijk vond ik het ook wel lekker om eens een hele week veel tijd voor mezelf te hebben.
Aan het einde van de week kreeg ik slecht nieuws te horen van de directeur van het ziekenhuis. Hij was bezig met het zoeken van een opvolger voor mij als fysiotherapeut in het ziekenhuis, maar blijkbaar is het hem niet gelukt en nu komt er dus geen nieuwe fysiotherapeut uit Nederland. Als oplossing wil hij gaan regelen dat er Surinaamse fysiotherapeuten uit Paramaribo om de beurt een paar dagen naar Nickerie komen om de mensen hier te behandelen. Dit klinkt misschien nog wel redelijk als je het zo leest, maar in de praktijk hebben de meeste specialisten uit Paramaribo een hekel om elke keer naar Nickerie te reizen en komen ze regelmatig niet opdagen. ( dit systeem hebben ze namelijk ook bij de radioloog, dermatoloog, orthopeed, diëtist etc etc.) Daarnaast zien de patiënten elke keer een andere therapeut en omdat ze met een team van 20 mensen willen gaan rouleren.
Verder gaan die fysiotherapeuten niet mijn aerobiclessen en medische fitness overnemen, dus dit zal helemaal komen te vervallen.
Al met al is het dus mooi kut. Ik merk gewoon best wel dat ik het op het moment gewoon behoorlijk gehad heb met het ziekenhuis en Nickerie. De directie denkt hier echt alleen maar in geld en op korte termijn en heeft gewoon helemaal geen affiniteit met gezondheidszorg. Er wordt eerst aan geld gedacht en dan pas aan de gezondheid van de patiënt en dat gaat me steeds meer tegenstaan.
In het begin kon ik het wel van me af zetten en deed ik gewoon mijn werk, maar nu begint het me steeds meer tegen te staan.
Verder heb ik nu eindelijk na bijna 5 maanden mijn SZF-stempel ontvangen. Dit is een stempel waarmee mensen hun geld voor de behandeling fysiotherapie gedeeltelijk terug kunnen vragen bij het ziekenfonds. Eigenlijk had ik deze al binnen een maand moeten hebben, maar door laksheid van de directie heeft het dus 4 maand langer geduurd. Met als gevolg dat veel patiënten niet meer kwamen op de behandeling om ze hun geld niet terug konden vragen.
En nu met nog 3 weken te werken te gaan is die stempel eindelijk klaar, maar heeft het eigenlijk weinig nut meer.
Dit is eigenlijk nog een situatie van de manier van werken van de directie van het ziekenhuis!
Het erge ervan vind ik dat de patiënten de dupe worden.
Zo en nu ff positief… Het is misschien ff heel negatief wat ik hierboven allemaal getypt heb, maar het is niets anders de waarheid. En zo krijgen jullie een beetje een beeld van hoe het er hier in het ziekenhuis aan toe gaat. En om eerlijk te zijn gaat het er niet alleen in dit ziekenhuis zo aan toe, maar het hele bedrijfsleven en de hele politiek hier in dit land is corrupt. Alles draait om vriendjespolitiek en hoe de mensen die aan de macht zijn zo veel mogelijk geld krijgen, zonder verder te kijken of te kijken naar de mensen. Echt zo jammer.
Ik merk nu ook wel nu het einde in zicht begint te komen ik ook wel weer verlang naar Nederland. In Nederland gaat alles ook zeker niet perfect, maar is alles toch een stuk beter geregeld als hier.
Zo en nu weer ff terug naar mijn leventje hier. Het afgelopen weekend heb ik ook niet zo veel bijzonders gedaan. Ik ben op vrijdagavond bij Isabel en Randell ( 2 Dominicaanse zaalartsen) langs geweest. We zouden film gaan kijken, maar uiteindelijk was het allemaal wat laat geworden en hadden hun die avond nachtdienst en hebben we gewoon wat gekletst. Op zaterdag heb ik lekker wat gewinkeld en gerelaxt hier in Nickerie. Lekker een rustig dagje. ’s Avonds heb ik lekker alleen een filmpje gekeken en op de bank gezeten. Het was mijn eerste zaterdagavond alleen, maar ik vond het eigenlijk wel echt heerlijk.
Op zondag had ik afgesproken om tegen 08.00 ’s ochtends te gaan fietsen. Rob ( man van stichting Win) wist nog wel wat leuke routes en uiteindelijk besloten we om richting de brug bij Groot Henar te gaan fietsen. De tocht ging echt vlot. We hebben af en toe ff gestopt en na een kleine 2 uur waren we er. De terugweg ging helemaal super, we hadden de wind mee en na iets meer dan anderhalf uur stonden we met een hele hoop zadelpijn weer in Nickerie. Maar wel met 50 kilometer fietsen in de beentjes en een voldaan gevoel.
De rest van de middag heb ik rustig aan de gedaan en ff in mijn hangmat gelegen en naar het zwembad geweest. ’s Avonds had ik afgesproken met Jiska, een fysiotherapeut die een onderzoek doet naar de revalidatie mogelijkheden in Suriname en kijkt naar de arbeidsintegratie wanneer iemand een lichamelijk handicap krijgt. Ze wou graag met mij praten over de hele situatie in Nickerie en Suriname. Ik heb eerst met haar op een terrasje gezeten en daarna zijn we samen een hapje gaan eten. Erg leuk om een mede fysio te spreken en het was ook erg gezellig. Maandag heb ik haar nog een rondleiding gegeven op het ziekenhuis.
Nou en dat was het eigenlijk wel voor deze week. Komend weekend ga ik lekker een weekendje genieten van de westerse luxe van Paramaribo.
dinsdag 17 februari 2009
Overnachting op de Bigi Pan
Hallo allemaal,
Hier weer een overzichtje van mijn afgelopen week. Doordeweeks ben ik weer begonnen met werken. Op maandag moest ik nog ff wennen aan het werken, maar al snel zat ik weer in het normale ritme. Op maandagmiddag heb ik mezelf nog eens lekker laten verwennen en ben ik naar de pedicure geweest om mijn nageltjes te laten doen. Nog nooit in mijn leven hebben mijn nagels er zo verzorgt uit gezien, ben er weer helemaal mee in mijn nopjes. De rest van de week was eigenlijk vrij rustig. Er zijn afgelopen week weer een hele bups met nieuwe stagiaires gearriveerd hier in Nickerie via de stichting Win. Op woensdag zijn we met een hele grote groep uit eten geweest om iedereen een beetje te leren kennen. Het etentje was erg gezellig.
Op vrijdagmiddag ben ik op rond 14.00 gestopt met werken en tegen half 3 kwam het busje me ophalen om mee te gaan naar de Bigi Pan voor onze overnachting op het meer. Na een klein kwartiertje rijden zijn we gestopt bij een supermarkt om nog een paar laatste inkopen te doen voor onze nacht op het meer. ( lees: gekoelde drank mee).
Vanaf de supermarkt zijn we meteen naar de opstapplaats van de boot gegaan. De heenreis ging eigenlijk best vlot. In de kreek richting het meer hebben we wel een paar kaaimannen gezien, maar helaas wisten we er geen te vangen. Eenmaal aangekomen bij onze slaapplaats ( een open huis midden op het meer) hebben we eerst lekker gerelaxt op de stijger. Daarna hebben we hangmatten opgehangen en genoten van een prachtige zonsondergang op het meer. Daarna hadden de bootsmannen een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt. Na het eten begon eigenlijk al meteen de party. Alle flessen alcohol werden los getrokken en de muziek ging op vol. Allemaal erg gezellig, alleen heb ik maar rustig aan gedaan met al die opdringerige Surinamers ( de bootsmannen hadden een cocktail voor de dames gemaakt, maar daar zat 95% marienburg rum in). Na 3 slokken had ik genoeg alcohol voor de hele avond gehad.
Als je eenmaal gaat dansen met een Surinamer kom je er niet meer van af en proberen ze elke keer weer wat verder te gaan, beetje jammer… Maar al met al mocht dat de pret niet drukken en hebben we allemaal een erg leuke avond gehad.
Al met al was het erg gezellig, de sfeer was echt geweldig. Vanaf 8 uur ’s avonds tot een uur of 12 werd er non stop gedanst en gefeest. Rond 12 uur ’s avonds was ongeveer iedereen dronken en lagen er al mensen te kotsen op onze stijger. Bij veel mensen ging het licht al snel uit en dus was het een kort maar krachtig feestje. Eigenlijk vond ik het wel lekker dat we op tijd naar bed konden zodat je ook nog een beetje kon slapen en nog wat aan je zaterdag had.
Het slapen in de hangmat ging eigenlijk best goed. Het slaapt eigenlijk best wel goed. Het was alleen wel heel erg koud. Het waait echt gigantisch midden op het meer en alles is open dus al met al was het echt behoorlijk fris.
Op zondag hebben we eerst ontbeten en na het ontbijt zijn we met een bootje wat rond gaan varen op het meer. Na de boottocht hebben we onze spullen gepakt en de terugreis ingezet.
En tegen 4 uur zaterdagmiddag was ik weer veilig en wel thuis.
’s Avonds heb ik weinig meer gedaan en ben ik op tijd naar bed gegaan.
Op zondag heb ik ook een lekker relaxed dagje gehad. Mijn huisje gepoetst, hard gelopen en ’s avonds had ik een etentje bij Atty en Doerga.
En toen was het weekend alweer voorbij.
Time flies when your having fun!!
Groetjes Henrieke
Hier weer een overzichtje van mijn afgelopen week. Doordeweeks ben ik weer begonnen met werken. Op maandag moest ik nog ff wennen aan het werken, maar al snel zat ik weer in het normale ritme. Op maandagmiddag heb ik mezelf nog eens lekker laten verwennen en ben ik naar de pedicure geweest om mijn nageltjes te laten doen. Nog nooit in mijn leven hebben mijn nagels er zo verzorgt uit gezien, ben er weer helemaal mee in mijn nopjes. De rest van de week was eigenlijk vrij rustig. Er zijn afgelopen week weer een hele bups met nieuwe stagiaires gearriveerd hier in Nickerie via de stichting Win. Op woensdag zijn we met een hele grote groep uit eten geweest om iedereen een beetje te leren kennen. Het etentje was erg gezellig.
Op vrijdagmiddag ben ik op rond 14.00 gestopt met werken en tegen half 3 kwam het busje me ophalen om mee te gaan naar de Bigi Pan voor onze overnachting op het meer. Na een klein kwartiertje rijden zijn we gestopt bij een supermarkt om nog een paar laatste inkopen te doen voor onze nacht op het meer. ( lees: gekoelde drank mee).
Vanaf de supermarkt zijn we meteen naar de opstapplaats van de boot gegaan. De heenreis ging eigenlijk best vlot. In de kreek richting het meer hebben we wel een paar kaaimannen gezien, maar helaas wisten we er geen te vangen. Eenmaal aangekomen bij onze slaapplaats ( een open huis midden op het meer) hebben we eerst lekker gerelaxt op de stijger. Daarna hebben we hangmatten opgehangen en genoten van een prachtige zonsondergang op het meer. Daarna hadden de bootsmannen een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt. Na het eten begon eigenlijk al meteen de party. Alle flessen alcohol werden los getrokken en de muziek ging op vol. Allemaal erg gezellig, alleen heb ik maar rustig aan gedaan met al die opdringerige Surinamers ( de bootsmannen hadden een cocktail voor de dames gemaakt, maar daar zat 95% marienburg rum in). Na 3 slokken had ik genoeg alcohol voor de hele avond gehad.
Als je eenmaal gaat dansen met een Surinamer kom je er niet meer van af en proberen ze elke keer weer wat verder te gaan, beetje jammer… Maar al met al mocht dat de pret niet drukken en hebben we allemaal een erg leuke avond gehad.
Al met al was het erg gezellig, de sfeer was echt geweldig. Vanaf 8 uur ’s avonds tot een uur of 12 werd er non stop gedanst en gefeest. Rond 12 uur ’s avonds was ongeveer iedereen dronken en lagen er al mensen te kotsen op onze stijger. Bij veel mensen ging het licht al snel uit en dus was het een kort maar krachtig feestje. Eigenlijk vond ik het wel lekker dat we op tijd naar bed konden zodat je ook nog een beetje kon slapen en nog wat aan je zaterdag had.
Het slapen in de hangmat ging eigenlijk best goed. Het slaapt eigenlijk best wel goed. Het was alleen wel heel erg koud. Het waait echt gigantisch midden op het meer en alles is open dus al met al was het echt behoorlijk fris.
Op zondag hebben we eerst ontbeten en na het ontbijt zijn we met een bootje wat rond gaan varen op het meer. Na de boottocht hebben we onze spullen gepakt en de terugreis ingezet.
En tegen 4 uur zaterdagmiddag was ik weer veilig en wel thuis.
’s Avonds heb ik weinig meer gedaan en ben ik op tijd naar bed gegaan.
Op zondag heb ik ook een lekker relaxed dagje gehad. Mijn huisje gepoetst, hard gelopen en ’s avonds had ik een etentje bij Atty en Doerga.
En toen was het weekend alweer voorbij.
Time flies when your having fun!!
Groetjes Henrieke
dinsdag 10 februari 2009
vakantie met paps en mams
Hallo allemaal,
Het is dit keer 2 weken geleden dat ik wat geschreven heb op de weblog, maar vanwege de vakantie heb ik het een week over geslagen.
De vakantie met pap en mam was echt erg leuk, ik zal hieronder kort alles beschrijven.
Op donderdag zijn we richting Paramaribo vertrokken, ’s ochtends had ik nog ff flinke pech, want tijdens het hardlopen ben ik aangevallen door een groep straathonden en een daarvan heeft me gebeten. Gelukkig kon er op het ziekenhuis meteen een tetanusprik gezet worden en ging alles daar voor de verandering eens best vlot.
Tegen 14.00 hebben we de taxi genomen richting Paramaribo. Het resort waarin we zaten was echt geweldig. We zaten in een appartementje met een zwembad en jacuzzi, echt heerlijk relaxed. Zo luxe heb ik het hier in Suriname nog niet gehad, maar voor de verandering was het wel echt heerlijk. Op vrijdag hebben we lekker genoten van de luxe van ons resort en op zaterdag zijn we vertrokken richting Brownsberg. De afobakka bauxiet weg naar het binnenland was echt een ramp. Op dit moment zijn ze bezig om de weg te asfalteren, maar het schiet voor geen meter op alle vrachtwagens rijden alleen maar de hele weg kapot en daarnaast was de hele weg een groot modderbad door de vele regenval. Al met al deden we er dus bijna 5 uur over om op Ston eiland te komen, in plaats van de gebruikelijke 2,5 uur. Zonder overdrijven was het echt een helse tocht.
Eenmaal op Ston eiland aangekomen maakte het mooie huisje en het schitterende uitzicht op het brokopondo meer alles wel weer meer dan goed. De rest van de zaterdag hebben we weinig meer gedaan, paps en ik hebben nog ff een duik in het meer genomen en daarna hebben we wat gegeten en daarna nog ff wat gelezen en daarna op tijd het bedje in.
Op zondag zijn we de Brownsberg op gegaan om te wandelen. Mama had het al snel bekeken en dus ben ik samen met papa gaan wandelen in het bos. We hebben 2 wandelingen gemaakt, naar een mooi uitzichtpunt en naar een waterval. De vorige keer was ik er in de droge tijd, dus het was nu wel gaaf om te zien dat er een stuk meer water vanaf de regenvallen kwam. Al was het lopen af en toe ook wat lastiger omdat sommige paden wat glibberig waren. Dit keer hadden we ook veel geluk en hebben we tot twee keer wilde apen gezien. Verder hebben we naast veel mooie vogels en planten ook nog een hert gezien, een giftige kikker, goudhazen en een soort van pauwen. Erg gaaf dus.
Al met al was het leuk om te doen en heeft iedereen zich op z’n eigen manier vermaakt.
Op maandag was het alweer tijd om de terugreis in te zetten. Via het huisje was er een taxi busje geregeld waarin we mee konden terug rijden naar de stad. Nadat we opgehaald waren hoorden we dat er nog een paar mensen meer mee zouden rijden. Nou een paar mensen was niet echt zwak uitgedrukt. Na flink wat proppen zaten we uiteindelijk met 14 personen in een 8 persoons mini van. Het ging dus weer echt op z’n Surinaams, onderweg ging de stereo voluit aan het schalde de Bob Marley muziek uit de speakers. En iedereen was vrolijk, ondanks dat we zo opgepropt zaten. Ik kon het eigenlijk wel waarderen, al geloof ik dat papa en mama het wat minder vonden.
De rit terug was gelukkig wat minder lang en na 3,5 uur stonden we weer veilig en wel in Paramaribo.
De dagen erna hebben we lekker gerelaxt bij ons huisje. We zijn nog een keer een middagje naar de dierentuin geweest van Paramaribo en nog een keer een dagje wezen winkelen.
Achter ons huis lang de Letitia Vriesde trimbaan en uiteraard heb ik die ook nog een aantal keren uitgeprobeerd om daar lekker te gaan rennen. Echt heerlijk om weer eens lekker ongestoord door een bos te kunnen hardlopen.
Op donderdag zijn we samen meegegaan op een boottocht langs allerlei oude plantages. In het begin schrok ik een beetje omdat ik op de gidsen na de enige was die onder de 55 jaar was. Help!! Gelukkig was het sfeertje wel erg gezellig en was het een mooie tocht. Ik vond het wel interessant om te zien hoe het er vroeger in de slaventijd op de plantages aan toe ging. We hebben ook nog een kijkje genomen in een verdedigingsfort van vroeger en onderweg op de boot zwommen er zelfs nog wat dolfijnen rondom onze boot. Al met al was het dus een erg geslaagde tocht.
Op vrijdagochtend ben ik nog even met papa de stad in geweest en zijn we langs geweest bij Fort Zeelandia, het verdedigingsfort van Paramaribo. Het was wel echt gaaf om hier ook even binnen te kijken. Ik was er al vaak langs gelopen, maar nog nooit echt binnen wezen kijken.
Na ons laatste culturele uitje hebben paps en ik nog snel ff wat inkopen gedaan om mee te nemen naar Nederland. En toen was het ook alweer hoog tijd om terug te gaan naar ons resort.
Daar hebben we nog snel een laatste duik in het zwembad genomen en daarna onze spullen gepakt om papa en mama weg te brengen naar het vliegveld.
Op de luchthaven ging alles erg vlot, het inchecken ging erg snel en het vliegtuig zou op tijd vertrekken. Ik ben nog even mee geweest met het inchecken en daarna heb ik pap en mam een dikke knuffel gegeven en ben terug gegaan met de taxi. (de chauffeur stond nog te wachten)
Terug in Paramaribo ben ik eerst gaan inchecken in mijn guesthouse voor die nacht en daarna nog ff de stad in geweest. Het was koopavond dus ik kon mooi ff wat rondslenteren door de stad. Toen ik daar zo alleen liep voelde ik me voor het eerst toch wel ff wat alleen. Na 2 weken continu samen met papa en mama leek het me heerlijk om ff alleen te zijn, maar nu ik alleen was miste ik toch het gezelschap van papa en mama om me heen. Haha nooit gedacht dat ik me zo zou voelen.
Gelukkig went het snel alleen en op zaterdag was het gevoel alweer een stuk minder. ’s Ochtends heb ik nog ff wat gewinkeld en tegen 14.00 zou de taxi komen om me op naar Nickerie te brengen. Achteraf was ik erg blij dat ik op zaterdag al terug ben gegaan want na zaterdagochtend was het weer in Paramaribo helemaal omgeslagen en heeft het 2 dagen lang echt aan een stuk geregend. Zo erg dat de stad helemaal overstroomd was. Zondag in Nickerie heeft het ook bijna de hele dag geregend en heb ik eigenlijk weinig gedaan aan het einde van de middag werd het gelukkig droog en heb ik mijn dag nog wat nuttig gemaakt door te gaan hardlopen.
Al met al heb ik echt een hele leuke tijd gehad met papa en mama. Ik kan nu al niet meer wachten tot Matthijs hier komt en we samen mijn Suriname tijd gaan afsluiten. Al is het ook wel gek dat het einde steeds dichterbij komt. Nou ja ik ga er nog maar niet te veel over na denken en de komende weken nog maar genieten van het leven hier in Suriname.
Komend weekend ga ik een nachtje slapen op de Bigi Pan. Midden op het grote meer staat een huis en daarin gaan we met zo’n 20 jongeren in hangmatten overnachten. En bij zonsopgang dieren spotten. Tevens gaan we op het meer de verjaardag van Bernadet vieren. Een erg leuk vooruitzicht dus.
Liefs Henrieke
Het is dit keer 2 weken geleden dat ik wat geschreven heb op de weblog, maar vanwege de vakantie heb ik het een week over geslagen.
De vakantie met pap en mam was echt erg leuk, ik zal hieronder kort alles beschrijven.
Op donderdag zijn we richting Paramaribo vertrokken, ’s ochtends had ik nog ff flinke pech, want tijdens het hardlopen ben ik aangevallen door een groep straathonden en een daarvan heeft me gebeten. Gelukkig kon er op het ziekenhuis meteen een tetanusprik gezet worden en ging alles daar voor de verandering eens best vlot.
Tegen 14.00 hebben we de taxi genomen richting Paramaribo. Het resort waarin we zaten was echt geweldig. We zaten in een appartementje met een zwembad en jacuzzi, echt heerlijk relaxed. Zo luxe heb ik het hier in Suriname nog niet gehad, maar voor de verandering was het wel echt heerlijk. Op vrijdag hebben we lekker genoten van de luxe van ons resort en op zaterdag zijn we vertrokken richting Brownsberg. De afobakka bauxiet weg naar het binnenland was echt een ramp. Op dit moment zijn ze bezig om de weg te asfalteren, maar het schiet voor geen meter op alle vrachtwagens rijden alleen maar de hele weg kapot en daarnaast was de hele weg een groot modderbad door de vele regenval. Al met al deden we er dus bijna 5 uur over om op Ston eiland te komen, in plaats van de gebruikelijke 2,5 uur. Zonder overdrijven was het echt een helse tocht.
Eenmaal op Ston eiland aangekomen maakte het mooie huisje en het schitterende uitzicht op het brokopondo meer alles wel weer meer dan goed. De rest van de zaterdag hebben we weinig meer gedaan, paps en ik hebben nog ff een duik in het meer genomen en daarna hebben we wat gegeten en daarna nog ff wat gelezen en daarna op tijd het bedje in.
Op zondag zijn we de Brownsberg op gegaan om te wandelen. Mama had het al snel bekeken en dus ben ik samen met papa gaan wandelen in het bos. We hebben 2 wandelingen gemaakt, naar een mooi uitzichtpunt en naar een waterval. De vorige keer was ik er in de droge tijd, dus het was nu wel gaaf om te zien dat er een stuk meer water vanaf de regenvallen kwam. Al was het lopen af en toe ook wat lastiger omdat sommige paden wat glibberig waren. Dit keer hadden we ook veel geluk en hebben we tot twee keer wilde apen gezien. Verder hebben we naast veel mooie vogels en planten ook nog een hert gezien, een giftige kikker, goudhazen en een soort van pauwen. Erg gaaf dus.
Al met al was het leuk om te doen en heeft iedereen zich op z’n eigen manier vermaakt.
Op maandag was het alweer tijd om de terugreis in te zetten. Via het huisje was er een taxi busje geregeld waarin we mee konden terug rijden naar de stad. Nadat we opgehaald waren hoorden we dat er nog een paar mensen meer mee zouden rijden. Nou een paar mensen was niet echt zwak uitgedrukt. Na flink wat proppen zaten we uiteindelijk met 14 personen in een 8 persoons mini van. Het ging dus weer echt op z’n Surinaams, onderweg ging de stereo voluit aan het schalde de Bob Marley muziek uit de speakers. En iedereen was vrolijk, ondanks dat we zo opgepropt zaten. Ik kon het eigenlijk wel waarderen, al geloof ik dat papa en mama het wat minder vonden.
De rit terug was gelukkig wat minder lang en na 3,5 uur stonden we weer veilig en wel in Paramaribo.
De dagen erna hebben we lekker gerelaxt bij ons huisje. We zijn nog een keer een middagje naar de dierentuin geweest van Paramaribo en nog een keer een dagje wezen winkelen.
Achter ons huis lang de Letitia Vriesde trimbaan en uiteraard heb ik die ook nog een aantal keren uitgeprobeerd om daar lekker te gaan rennen. Echt heerlijk om weer eens lekker ongestoord door een bos te kunnen hardlopen.
Op donderdag zijn we samen meegegaan op een boottocht langs allerlei oude plantages. In het begin schrok ik een beetje omdat ik op de gidsen na de enige was die onder de 55 jaar was. Help!! Gelukkig was het sfeertje wel erg gezellig en was het een mooie tocht. Ik vond het wel interessant om te zien hoe het er vroeger in de slaventijd op de plantages aan toe ging. We hebben ook nog een kijkje genomen in een verdedigingsfort van vroeger en onderweg op de boot zwommen er zelfs nog wat dolfijnen rondom onze boot. Al met al was het dus een erg geslaagde tocht.
Op vrijdagochtend ben ik nog even met papa de stad in geweest en zijn we langs geweest bij Fort Zeelandia, het verdedigingsfort van Paramaribo. Het was wel echt gaaf om hier ook even binnen te kijken. Ik was er al vaak langs gelopen, maar nog nooit echt binnen wezen kijken.
Na ons laatste culturele uitje hebben paps en ik nog snel ff wat inkopen gedaan om mee te nemen naar Nederland. En toen was het ook alweer hoog tijd om terug te gaan naar ons resort.
Daar hebben we nog snel een laatste duik in het zwembad genomen en daarna onze spullen gepakt om papa en mama weg te brengen naar het vliegveld.
Op de luchthaven ging alles erg vlot, het inchecken ging erg snel en het vliegtuig zou op tijd vertrekken. Ik ben nog even mee geweest met het inchecken en daarna heb ik pap en mam een dikke knuffel gegeven en ben terug gegaan met de taxi. (de chauffeur stond nog te wachten)
Terug in Paramaribo ben ik eerst gaan inchecken in mijn guesthouse voor die nacht en daarna nog ff de stad in geweest. Het was koopavond dus ik kon mooi ff wat rondslenteren door de stad. Toen ik daar zo alleen liep voelde ik me voor het eerst toch wel ff wat alleen. Na 2 weken continu samen met papa en mama leek het me heerlijk om ff alleen te zijn, maar nu ik alleen was miste ik toch het gezelschap van papa en mama om me heen. Haha nooit gedacht dat ik me zo zou voelen.
Gelukkig went het snel alleen en op zaterdag was het gevoel alweer een stuk minder. ’s Ochtends heb ik nog ff wat gewinkeld en tegen 14.00 zou de taxi komen om me op naar Nickerie te brengen. Achteraf was ik erg blij dat ik op zaterdag al terug ben gegaan want na zaterdagochtend was het weer in Paramaribo helemaal omgeslagen en heeft het 2 dagen lang echt aan een stuk geregend. Zo erg dat de stad helemaal overstroomd was. Zondag in Nickerie heeft het ook bijna de hele dag geregend en heb ik eigenlijk weinig gedaan aan het einde van de middag werd het gelukkig droog en heb ik mijn dag nog wat nuttig gemaakt door te gaan hardlopen.
Al met al heb ik echt een hele leuke tijd gehad met papa en mama. Ik kan nu al niet meer wachten tot Matthijs hier komt en we samen mijn Suriname tijd gaan afsluiten. Al is het ook wel gek dat het einde steeds dichterbij komt. Nou ja ik ga er nog maar niet te veel over na denken en de komende weken nog maar genieten van het leven hier in Suriname.
Komend weekend ga ik een nachtje slapen op de Bigi Pan. Midden op het grote meer staat een huis en daarin gaan we met zo’n 20 jongeren in hangmatten overnachten. En bij zonsopgang dieren spotten. Tevens gaan we op het meer de verjaardag van Bernadet vieren. Een erg leuk vooruitzicht dus.
Liefs Henrieke
woensdag 28 januari 2009
paps en mams in nickerie
Ik heb bezoek, en niet zomaar bezoek, nee 2 bakra’s uit het verre Nijverdal hebben Nickerie weten te vinden. Vrijdagmiddag was het zover en stond er opeens een taxi voor mijn deur met daarin pap en mam. Het was wel echt ff raar om 2 mensen uit dat andere leventje daar in Nederland, hier in mijn Surinaamse leventje te zien verschijnen.
Toen pap en mam mijn huis bewonderd hadden en zich geïnstalleerd hadden in mijn huisje hebben we eerst nog ff wat gekletst en wat gedronken en daarna het dorp ingewandeld om wat te eten. ’s Avonds hebben we ook nog tot laat hier in huis wat bijgekletst en foto’s bekeken.
Op zaterdagochtend hebben we eerst uitgebreid ontbeten en daarna heb ik ze een rondleiding gegeven door Nickerie. Eerst langs het ziekenhuis, daarna door het winkelcentrum en toen naar de markt. Tussen de middag zijn we thuis ff gaan rusten en hebben we wat fruit gegeten en daarna had ik het plan om half 3 richting Zeedijk te fietsen en om daar wat te lunchen en om daarna door te gaan richting de tempel.
Helaas liep alles wat anders, na niet zo ver fietsen ging 1 van de fiesten kapot en moesten we eerst terug om de fiets te laten reparen. Toen alles uiteindelijk gefixed was en we bij de zeedijk aan waren gekomen ging het niet zo goed met mama. Ze had te veel last van de hitte en had veel te weinig gedronken en was dus helemaal niet goed te pas. Uiteindelijk hebben we het gered tot het restaurantje en hebben we daar gegeten en gedronken en zijn we weer terug gefietst naar Nickerie.
’s Avonds hebben we nog een terrasje gepakt en verder hebben we weinig gedaan.
Op zondag ben ik samen met papa naar de Bigi Pan gegaan. Dat is een natuurreservaat hier vlak bij Nickerie.
Na de schrik van zaterdag wou mama niet meer mee en dus zijn papa en ik maar alleen gegaan. Al gingen we niet helemaal alleen, de ouders van Ellen (Nederlands meisje die ook hier werkt in Nickerie) en Ellen en Job gingen ook mee.
Tegen 08.00 ’s ochtends werden we opgehaald met een busje en reden we een klein stukje naar de opstapplaats van de boot. Vanuit vaarden we een stukje over de Nickerie rivier totdat we uit de boot moesten en we de boot over een dam moesten slepen. Achter die dam was een kreek die ons naar de Bigi Pan bracht. ( letterlijk vertaald betekend Bigi Pan, groot meer.) De tocht door de kreek naar het meer was al echt een avontuur op zich. Langs de kant zagen we veel mooie vogels, vlinders en kaaimannen. We zijn vaak gestopt om een kaaiman te vangen, maar elke keer was het beest ons te slim af en gingen we weer verder op jacht naar om weer naar een nieuwe kaaiman te speuren. We hadden het goed voor elkaar want we hadden maar liefst 3 mensen bij ons op de boot. Een bootsman en een gids en nog iemand die extra mee was. Dus onderweg vertelden de bootsman en de gids veel over alle dieren en planten in de bigi pan erg leuk dus. De bootsman had ons ook beloofd dat hij 100% zeker nog wel een kaaiman voor ons zou vangen, dus onder dat mom stopten we bij elke kaaiman die we zagen liggen in het water om hem te vangen.
Bij het meer aangekomen was het nog niet gelukt en zijn we eerst het meer opgevaren. Midden op het meer stond een groot huis en daar zijn we gestopt voor een sanitaire stop. Daarna zijn we weer doorgevaren richting de Atlantische oceaan, om hier te komen gingen we over een ander deel van het meer waar echt allemaal mooie bomen planten waren. Al kriskrassend tussen alle bomen en groene eilandjes zagen we veel mooie reigers en vogels. Af en toe kwamen we bijna vast te zitten, de hele Bigi Pan is overal even (on)diep namelijk een halve meter tot een meter diep. Na een poos varen kwamen we in een soort stroomversnelling, een teken dat we de zee naderden. Toen we eenmaal vanuit het moeras in de zee eindigeden was het echt een geweldig gezicht. Het leek wel of de wereld op hield en er alleen maar water was. Boven in de lucht zagen we nog wat rode ibissen vliegen. Hele mooie knalrode vogels. Al snel zagen we ook veel modder, het was eb. De zee trok naar achteren en de vogels liepen vrolijk rond op het modderige zand waar eerst nog oceaan was. De bootsman ging ff de boot uit om een modderbad te nemen. Ik heb me hier maar niet aan gewaagd. Alleen Job durfde het ook aan.
Toen we rustig wat rond dobberden in ons bootje hadden we nog een keer geluk en kwam er een hele kudde pelikanen over. Na een uurtje was het water weer wat hoger en zijn we weer terug gevaren richting de Bigi Pan. Daar zijn we weer terug gegaan naar het huis voor een tweede sanitaire stop en kregen we van een mevrouw allemaal een kokosnoot met rietje om te drinken. Helemaal geweldig dus.
Daarna zijn we weer terug gevaren door de kreek richting Nickerierivier wederom op jacht naar een kaaiman. De bootsman wou perse een kaaiman voor ons vangen en dus stopten we bij elke kaaiman die we zagen. Uiteindelijk na een flink aantal pogingen was het dan eindelijk gelukt. De bootsman vertelde ons dat als je de kaaiman op z’n kop hangt dat die dan bewusteloos wordt en dus heel mak is. Altijd handig om te weten, hahaha. Toen de kaaiman getemd was konden we met beest aaien en met het dier op de foto. Wel echt cool om eens zo’n beest van zo dicht bij te zien en voelen.
Toen de missie voltooid was zijn we rustig terug gevaren. Tegen 4 uur waren we weer thuis. Al met al echt een super gave trip en een hele leuke ervaring rijker. Bij aankomst thuis hoorden we van mama dat de buurvrouw rotie voor ons had gekookt, dus mooier kon eigenlijk niet. Een heerlijke Surinaamse maaltijd bij terugkomst.
De rest van de week werk ik nog gewoon overdag en dan ga ik ’s avonds uit eten en het dorp in met papa en mama.
Donderdagmiddag na het werk gaan we dus samen naar Paramaribo, waar ik nog een week met paps en mams vakantie ga vieren. In het weekend gaan we nog een bezoek brengen aan Brownsberg en verder zijn er nog weinig concrete plannen. Maar dat zullen jullie allemaal achteraf nog wel horen.
Liefs Henrieke
Toen pap en mam mijn huis bewonderd hadden en zich geïnstalleerd hadden in mijn huisje hebben we eerst nog ff wat gekletst en wat gedronken en daarna het dorp ingewandeld om wat te eten. ’s Avonds hebben we ook nog tot laat hier in huis wat bijgekletst en foto’s bekeken.
Op zaterdagochtend hebben we eerst uitgebreid ontbeten en daarna heb ik ze een rondleiding gegeven door Nickerie. Eerst langs het ziekenhuis, daarna door het winkelcentrum en toen naar de markt. Tussen de middag zijn we thuis ff gaan rusten en hebben we wat fruit gegeten en daarna had ik het plan om half 3 richting Zeedijk te fietsen en om daar wat te lunchen en om daarna door te gaan richting de tempel.
Helaas liep alles wat anders, na niet zo ver fietsen ging 1 van de fiesten kapot en moesten we eerst terug om de fiets te laten reparen. Toen alles uiteindelijk gefixed was en we bij de zeedijk aan waren gekomen ging het niet zo goed met mama. Ze had te veel last van de hitte en had veel te weinig gedronken en was dus helemaal niet goed te pas. Uiteindelijk hebben we het gered tot het restaurantje en hebben we daar gegeten en gedronken en zijn we weer terug gefietst naar Nickerie.
’s Avonds hebben we nog een terrasje gepakt en verder hebben we weinig gedaan.
Op zondag ben ik samen met papa naar de Bigi Pan gegaan. Dat is een natuurreservaat hier vlak bij Nickerie.
Na de schrik van zaterdag wou mama niet meer mee en dus zijn papa en ik maar alleen gegaan. Al gingen we niet helemaal alleen, de ouders van Ellen (Nederlands meisje die ook hier werkt in Nickerie) en Ellen en Job gingen ook mee.
Tegen 08.00 ’s ochtends werden we opgehaald met een busje en reden we een klein stukje naar de opstapplaats van de boot. Vanuit vaarden we een stukje over de Nickerie rivier totdat we uit de boot moesten en we de boot over een dam moesten slepen. Achter die dam was een kreek die ons naar de Bigi Pan bracht. ( letterlijk vertaald betekend Bigi Pan, groot meer.) De tocht door de kreek naar het meer was al echt een avontuur op zich. Langs de kant zagen we veel mooie vogels, vlinders en kaaimannen. We zijn vaak gestopt om een kaaiman te vangen, maar elke keer was het beest ons te slim af en gingen we weer verder op jacht naar om weer naar een nieuwe kaaiman te speuren. We hadden het goed voor elkaar want we hadden maar liefst 3 mensen bij ons op de boot. Een bootsman en een gids en nog iemand die extra mee was. Dus onderweg vertelden de bootsman en de gids veel over alle dieren en planten in de bigi pan erg leuk dus. De bootsman had ons ook beloofd dat hij 100% zeker nog wel een kaaiman voor ons zou vangen, dus onder dat mom stopten we bij elke kaaiman die we zagen liggen in het water om hem te vangen.
Bij het meer aangekomen was het nog niet gelukt en zijn we eerst het meer opgevaren. Midden op het meer stond een groot huis en daar zijn we gestopt voor een sanitaire stop. Daarna zijn we weer doorgevaren richting de Atlantische oceaan, om hier te komen gingen we over een ander deel van het meer waar echt allemaal mooie bomen planten waren. Al kriskrassend tussen alle bomen en groene eilandjes zagen we veel mooie reigers en vogels. Af en toe kwamen we bijna vast te zitten, de hele Bigi Pan is overal even (on)diep namelijk een halve meter tot een meter diep. Na een poos varen kwamen we in een soort stroomversnelling, een teken dat we de zee naderden. Toen we eenmaal vanuit het moeras in de zee eindigeden was het echt een geweldig gezicht. Het leek wel of de wereld op hield en er alleen maar water was. Boven in de lucht zagen we nog wat rode ibissen vliegen. Hele mooie knalrode vogels. Al snel zagen we ook veel modder, het was eb. De zee trok naar achteren en de vogels liepen vrolijk rond op het modderige zand waar eerst nog oceaan was. De bootsman ging ff de boot uit om een modderbad te nemen. Ik heb me hier maar niet aan gewaagd. Alleen Job durfde het ook aan.
Toen we rustig wat rond dobberden in ons bootje hadden we nog een keer geluk en kwam er een hele kudde pelikanen over. Na een uurtje was het water weer wat hoger en zijn we weer terug gevaren richting de Bigi Pan. Daar zijn we weer terug gegaan naar het huis voor een tweede sanitaire stop en kregen we van een mevrouw allemaal een kokosnoot met rietje om te drinken. Helemaal geweldig dus.
Daarna zijn we weer terug gevaren door de kreek richting Nickerierivier wederom op jacht naar een kaaiman. De bootsman wou perse een kaaiman voor ons vangen en dus stopten we bij elke kaaiman die we zagen. Uiteindelijk na een flink aantal pogingen was het dan eindelijk gelukt. De bootsman vertelde ons dat als je de kaaiman op z’n kop hangt dat die dan bewusteloos wordt en dus heel mak is. Altijd handig om te weten, hahaha. Toen de kaaiman getemd was konden we met beest aaien en met het dier op de foto. Wel echt cool om eens zo’n beest van zo dicht bij te zien en voelen.
Toen de missie voltooid was zijn we rustig terug gevaren. Tegen 4 uur waren we weer thuis. Al met al echt een super gave trip en een hele leuke ervaring rijker. Bij aankomst thuis hoorden we van mama dat de buurvrouw rotie voor ons had gekookt, dus mooier kon eigenlijk niet. Een heerlijke Surinaamse maaltijd bij terugkomst.
De rest van de week werk ik nog gewoon overdag en dan ga ik ’s avonds uit eten en het dorp in met papa en mama.
Donderdagmiddag na het werk gaan we dus samen naar Paramaribo, waar ik nog een week met paps en mams vakantie ga vieren. In het weekend gaan we nog een bezoek brengen aan Brownsberg en verder zijn er nog weinig concrete plannen. Maar dat zullen jullie allemaal achteraf nog wel horen.
Liefs Henrieke
dinsdag 20 januari 2009
50 jarig bestaan ziekenhuis
50 jarig bestaan streekziekenhuis Nickerie
Nou zoals de titel het al zegt stond de afgelopen week van mij in het teken van het 50 jarig bestaan van het ziekenhuis. Op de dinsdag, woensdag en donderdag was er op het ziekenhuis terrein al een informatie markt en op donderdag was het dus de officiële dag dat het ziekenhuis 50 jaar bestond. Op dinsdag had ik trouwens voor de tweede keer in die week de pers gehaald en dit keer nog wel door een stukje in de krant met foto en al. Tijdens onze salsalessen had ik al eens een fotograaf gezien en deze week stond er dus een artikel in de krant over de salsalessen in Nickerie en 3 maal raden wie er op de foto stond! Wel ff grappig om te melden dat ik op die foto echt totaal uit de maat dans, dus bij deze heb ik zwart op wit staan dat ik gewoon echt niet kan salsadansen! Hahaha
Op donderdag was het dan zo ver, van te voren hadden we al een aankondiging gekregen dat we die dag zo goed mogelijk vrij moesten houden en dat we vanaf 11 uur aanwezig moesten zijn bij het officiële gedeelte van de feestdag. ’s Ochtends heb ik dus nog snel ff een paar noodzakelijke patiënten behandeld en tegen half 11 ben ik naar huis gegaan om me om te kleden. Van te voren dacht ik dat het allemaal niet zo heel sjiek hoefde, maar toen ik iedereen er echt super netjes bij zag lopen heb ik uiteindelijk toch maar een mooie jurk aangetrokken. Achteraf een goede keus, want het bobo gehalte was erg hoog en iedereen zag er echt gelikt uit. Bij aankomt bij het ziekenhuis moest je eerst tekenen in een boek, daarna kreeg je een corsage opgespeld en daarna werd je door een aantal zuster gekleed in authentieke klederdracht naar je plaats begeleid. Het was ook een belangrijke dag, want zelfs de p president van Suriname was aanwezig, samen met de vice president en de minister van gezondheidszorg.
Voor mij was een mooi plekje gereserveerd niet ver achter de president en vlak achter alle belangrijke bobo’s. Het witte mensen fenomeen is hier nog steeds erg van toepassing, dus als Nederlander zul je altijd een mooie plek krijgen. Gelukkig zag ik dat ik naast Hanneke gepositioneerd was, dus dat was wel gezellig. Later hoorde ik dat we duidelijk zichtbaar waren op de televisie tijdens de opnames die die dag gemaakt waren. De derde keer die week dat ik dus de pers gehaald heb. Nog ff en ik kan niet meer normaal over straat, whahaha.
In het begin was het maar een saaie bedoeling omdat allerlei mensen eerst een speech gingen houden, na 2 uur gelul werd de nieuwe slogan van het ziekenhuis bekend gemaakt en daarna werd er getoast op de 50 jarige verjaardag van het ziekenhuis. Daarna was er gelegenheid om wat te kletsen en stond er voor iedereen een super heerlijke lunch klaar.
Van te voren had ik al gekscherend gezegd dat ik wel graag met de president van Suriname op de foto wou. Toen ik dit tegen Doerga zei, heeft ie meteen wat voor mij en Hanneke geregeld ( tja alles draait hier om de juiste contacten) en na de lunch mochten we bij de president komen om kennis te maken en om met hem op de foto te gaan. Echt super grappig om dit toch ff vast gelegd te hebben.
Toen het hele feestje op z’n einde begon te lopen ben ik nog ff Randall, Isabel en Torres op het terras gaan zitten om wat na te borrelen. Ook erg gezellig.
Op vrijdag heb ik overdag gewoon rustig gewerkt, daarna hard gelopen en ’s avonds ben ik lekker uitgebreid uit eten geweest met Hanneke. Na het eten zijn we met 3 andere Nederlandse studenten op het terras gaan zitten. Ik had tijdens oud en nieuw in Paramaribo een jongen leren kennen die nog een keer naar Nickerie wou komen en hij smste dat hij er dit weekend was. Al met al was het echt gezellig en zijn we blijven zitten totdat het terras ging sluiten en we weg moesten.
Op zaterdag heb ik eerst uitgeslapen en daarna heb ik mijn huisje schoon gemaakt en boodschappen gedaan. Tegen 13.00 had ik met Hanneke afgesproken om naar de tempel op de zeedijk te fietsen. We hadden gehoord dat er halverwege een heel gezellig tentje zat om te lunchen en we dachten dan gaan we daar een keer heen en knopen we er een leuke fietstocht aan vast. Eigenlijk zouden we op de terug weg wat gaan eten, maar toen kwamen we onze Hollandse vrienden van de avond ervoor weer tegen en zijn we samen met hun wat gaan eten. Daarna was het meteen ook een stuk minder warm en zijn we doorgefietst richting de tempel en hebben hier wat mooie foto’s gemaakt en daarna terug gefietst.
Na onze fietstocht was het tijd om ons klaar te maken voor de bonte avond. Het zou om 20.00 beginnen en toen we tegen 20.30 aankwamen waren ze net begonnen, voor Surinaamse begrippen een strakke planning. Voor de pauze was het wel leuk, maar nog niet echt spectaculair, veel cabaret en toneel was in Sranan tongo en dus moeilijk te verstaan voor mij. Wat wel heel erg gaaf was, was dat alle mensen uit Suriname gekleed waren in traditionele kleding van hun eigen cultuur. Nu viel me op dat Suriname echt multicultureel is.
In de pauze was het al erg gezellig en hebben we veel leuke foto’s gemaakt en na de pauze stond er een verassingsact op het programma. De verrassing bleek een toneelgroep uit Paramaribo te zijn die echt goed waren en tijdens hun show werd de directeur even flink in de zeik genomen. Altijd grappig. Daarna kwamen er nog een aantal toffe dans en zangacts en aan het einde gingen we met z’n allen ‘we are the world’ zingen.
Toen het show gedeelte voorbij was, stond er nog een loterij op het programma. Helaas geen prijs voor mij, maar wel voor kenya, dus dat bracht de stemming er goed in.
Toen de hele bonte avond ten einde was zijn we door gegaan naar een ander feestje. Op de tennisbaan trad een bekende Surinaamse band op. Daar heb ik nog ff flink doorgedanst tot in de late uurtjes.
Op zondag heb ik echt weinig gedaan, (lees; brakdag) eerst uitgeslapen en de rest van de middag ben ik wat wezen internetten en heb wat rondgehangen in mijn huis. Aan het einde van de middag ben ik nog even wezen hardlopen met Hanneke en daarna nog ff samen wat gegeten. Tijdens het eten kreeg ik een smsje van paps en mams dat ze veilig aan waren gekomen in Paramaribo.
Papa en mama blijven de eerste paar dagen nog in Paramaribo samen en aanstaande vrijdag komen ze hier naar Nickerie om mij op te zoeken. Dan gaan we samen hier nog wat leuke dingen doen en daarna ga ik nog een week op vakantie met hun.
Leuke vooruitzichten dus en ik heb echt zin om ze weer te zien.
Nou zoals de titel het al zegt stond de afgelopen week van mij in het teken van het 50 jarig bestaan van het ziekenhuis. Op de dinsdag, woensdag en donderdag was er op het ziekenhuis terrein al een informatie markt en op donderdag was het dus de officiële dag dat het ziekenhuis 50 jaar bestond. Op dinsdag had ik trouwens voor de tweede keer in die week de pers gehaald en dit keer nog wel door een stukje in de krant met foto en al. Tijdens onze salsalessen had ik al eens een fotograaf gezien en deze week stond er dus een artikel in de krant over de salsalessen in Nickerie en 3 maal raden wie er op de foto stond! Wel ff grappig om te melden dat ik op die foto echt totaal uit de maat dans, dus bij deze heb ik zwart op wit staan dat ik gewoon echt niet kan salsadansen! Hahaha
Op donderdag was het dan zo ver, van te voren hadden we al een aankondiging gekregen dat we die dag zo goed mogelijk vrij moesten houden en dat we vanaf 11 uur aanwezig moesten zijn bij het officiële gedeelte van de feestdag. ’s Ochtends heb ik dus nog snel ff een paar noodzakelijke patiënten behandeld en tegen half 11 ben ik naar huis gegaan om me om te kleden. Van te voren dacht ik dat het allemaal niet zo heel sjiek hoefde, maar toen ik iedereen er echt super netjes bij zag lopen heb ik uiteindelijk toch maar een mooie jurk aangetrokken. Achteraf een goede keus, want het bobo gehalte was erg hoog en iedereen zag er echt gelikt uit. Bij aankomt bij het ziekenhuis moest je eerst tekenen in een boek, daarna kreeg je een corsage opgespeld en daarna werd je door een aantal zuster gekleed in authentieke klederdracht naar je plaats begeleid. Het was ook een belangrijke dag, want zelfs de p president van Suriname was aanwezig, samen met de vice president en de minister van gezondheidszorg.
Voor mij was een mooi plekje gereserveerd niet ver achter de president en vlak achter alle belangrijke bobo’s. Het witte mensen fenomeen is hier nog steeds erg van toepassing, dus als Nederlander zul je altijd een mooie plek krijgen. Gelukkig zag ik dat ik naast Hanneke gepositioneerd was, dus dat was wel gezellig. Later hoorde ik dat we duidelijk zichtbaar waren op de televisie tijdens de opnames die die dag gemaakt waren. De derde keer die week dat ik dus de pers gehaald heb. Nog ff en ik kan niet meer normaal over straat, whahaha.
In het begin was het maar een saaie bedoeling omdat allerlei mensen eerst een speech gingen houden, na 2 uur gelul werd de nieuwe slogan van het ziekenhuis bekend gemaakt en daarna werd er getoast op de 50 jarige verjaardag van het ziekenhuis. Daarna was er gelegenheid om wat te kletsen en stond er voor iedereen een super heerlijke lunch klaar.
Van te voren had ik al gekscherend gezegd dat ik wel graag met de president van Suriname op de foto wou. Toen ik dit tegen Doerga zei, heeft ie meteen wat voor mij en Hanneke geregeld ( tja alles draait hier om de juiste contacten) en na de lunch mochten we bij de president komen om kennis te maken en om met hem op de foto te gaan. Echt super grappig om dit toch ff vast gelegd te hebben.
Toen het hele feestje op z’n einde begon te lopen ben ik nog ff Randall, Isabel en Torres op het terras gaan zitten om wat na te borrelen. Ook erg gezellig.
Op vrijdag heb ik overdag gewoon rustig gewerkt, daarna hard gelopen en ’s avonds ben ik lekker uitgebreid uit eten geweest met Hanneke. Na het eten zijn we met 3 andere Nederlandse studenten op het terras gaan zitten. Ik had tijdens oud en nieuw in Paramaribo een jongen leren kennen die nog een keer naar Nickerie wou komen en hij smste dat hij er dit weekend was. Al met al was het echt gezellig en zijn we blijven zitten totdat het terras ging sluiten en we weg moesten.
Op zaterdag heb ik eerst uitgeslapen en daarna heb ik mijn huisje schoon gemaakt en boodschappen gedaan. Tegen 13.00 had ik met Hanneke afgesproken om naar de tempel op de zeedijk te fietsen. We hadden gehoord dat er halverwege een heel gezellig tentje zat om te lunchen en we dachten dan gaan we daar een keer heen en knopen we er een leuke fietstocht aan vast. Eigenlijk zouden we op de terug weg wat gaan eten, maar toen kwamen we onze Hollandse vrienden van de avond ervoor weer tegen en zijn we samen met hun wat gaan eten. Daarna was het meteen ook een stuk minder warm en zijn we doorgefietst richting de tempel en hebben hier wat mooie foto’s gemaakt en daarna terug gefietst.
Na onze fietstocht was het tijd om ons klaar te maken voor de bonte avond. Het zou om 20.00 beginnen en toen we tegen 20.30 aankwamen waren ze net begonnen, voor Surinaamse begrippen een strakke planning. Voor de pauze was het wel leuk, maar nog niet echt spectaculair, veel cabaret en toneel was in Sranan tongo en dus moeilijk te verstaan voor mij. Wat wel heel erg gaaf was, was dat alle mensen uit Suriname gekleed waren in traditionele kleding van hun eigen cultuur. Nu viel me op dat Suriname echt multicultureel is.
In de pauze was het al erg gezellig en hebben we veel leuke foto’s gemaakt en na de pauze stond er een verassingsact op het programma. De verrassing bleek een toneelgroep uit Paramaribo te zijn die echt goed waren en tijdens hun show werd de directeur even flink in de zeik genomen. Altijd grappig. Daarna kwamen er nog een aantal toffe dans en zangacts en aan het einde gingen we met z’n allen ‘we are the world’ zingen.
Toen het show gedeelte voorbij was, stond er nog een loterij op het programma. Helaas geen prijs voor mij, maar wel voor kenya, dus dat bracht de stemming er goed in.
Toen de hele bonte avond ten einde was zijn we door gegaan naar een ander feestje. Op de tennisbaan trad een bekende Surinaamse band op. Daar heb ik nog ff flink doorgedanst tot in de late uurtjes.
Op zondag heb ik echt weinig gedaan, (lees; brakdag) eerst uitgeslapen en de rest van de middag ben ik wat wezen internetten en heb wat rondgehangen in mijn huis. Aan het einde van de middag ben ik nog even wezen hardlopen met Hanneke en daarna nog ff samen wat gegeten. Tijdens het eten kreeg ik een smsje van paps en mams dat ze veilig aan waren gekomen in Paramaribo.
Papa en mama blijven de eerste paar dagen nog in Paramaribo samen en aanstaande vrijdag komen ze hier naar Nickerie om mij op te zoeken. Dan gaan we samen hier nog wat leuke dingen doen en daarna ga ik nog een week op vakantie met hun.
Leuke vooruitzichten dus en ik heb echt zin om ze weer te zien.
woensdag 14 januari 2009
weblog 13 januari
Na de feestdagen heb ik vorige week doordeweeks een erg rustige week gehad. Ik heb de draad weer opgepakt met het sporten en werk. Helaas dachten mijn Surinaamse mede dorpgenoten daar nog iets anders over en de opkomst tijdens de aerobiclessen was behoorlijk matig. Reden; ach het is nog maar net na de feestdagen we moeten rustig aan beginnen. :S
Gelukkig was het aan de het eind van de week alweer wat drukker en verwacht ik deze week toch weer wat meer mensen. Hahaha, al zijn de feestdagen voorbij, dan vinden de Surinamers wel een andere reden om nog ff niks te hoeven doen.
In het weekend heb ik ook lekker weinig gedaan. Op vrijdagavond ben ik op tijd naar bed gegaan. Op zaterdag overdag heb wat boodschappen gedaan, wat geinternet en aan het einde van de middag heb ik meegelopen met de 5 km wandelloop van het ziekenhuis. Als start van de feestweek ter ere van het 50 jarig bestaan van het ziekenhuis werd er een wandeltocht georganiseerd door het dorp. Ik dacht dat er echt geen hond aan mee zou doen, maar niets was minder waar. Meer dan 1000 mensen hebben meegelopen, zelfs mensen uit Paramaribo waren nog gekomen om mee te lopen en de pers van verschillende televisie zenders was aanwezig. Het was echt een heel spektakel. Tijdens de loop was het ook een groot feest, iedereen was aan het zingen en roepen, echt geweldig hoe mensen van een wandelloop zo’n feest kunnen maken. Halverwege heb ik ook nog ff mijn one minute of fame gehad. Een cameraploeg kwam op Hanneke en mij af en we moesten wat vragen beantwoorden voor de Surinaamse televisie.
Na de loop ben ik nog ff blijven nahangen, om me daarna thuis te gaan douchen en klaarmaken voor een Cubaanse verjaardag. Twee Cubanen die in het ziekenhuis werken en waar ik wel veel mee omga waren allebei jarig geweest, dus reden voor een Cubaans feestje.
De verjaardag was wel echt heel erg tof, heel anders dan een Nederlandse verjaardag. Ik was sowieso een hele tijd de enige Nederlander omdat Hanneke dienst had op de EHBO in het ziekenhuis en pas veel later kon komen. Er waren ook nog een paar surinamers, maar die gingen op tijd weg en dus zat ik als enige nederlands sprekende tussen 5 cubanen en 2 dominicanen. Een kleine taalcursus spaans zou voor mij op dat moment niet verkeerd zijn geweest. Gelukkig werd alles wel in het engels vertaald voor mij.
Maar het sfeertje op de verjaardag was echt geweldig, iedereen was echt heel erg vriendelijk en er hing een echt latin sfeertje. De hele tijd werd er alleen maar latin muziek gedraaid en tussendoor werd er af en toe wat gedanst ( salsa). Verder was iedereen echt als een dolle aan het zuipen, er ging zo ongeveer een fles Johnny walker per persoon er doorheen. Met als gevolg dat om 3 uur iedereen helemaal lam was en het tijd werd voor mij om naar huis te gaan. Ze wilden me wel graag naar huis brengen, maar van mij hoefde dag niet, maar toch zijn er toen nog een paar mensen met de auto achter me aan gereden naar huis om te zien of ik goed thuis kwam. ( jaja met een fles Johnny walker achter de kiezen).
Het is hier in Suriname sowieso heel normaal dat je bezopen achter het stuur kruipt, iedereen gaat overal heen met de auto en ze drinken ook altijd gewoon en daarna gaan ze ook weer gewoon naar huis met de auto. En dan vinden ze het soms raar dat er zoveel verkeersongelukken zijn in de nacht!!
Op zondag heb ik eerst uitgeslapen en daarna ben ik lekker even wezen bakken bij het zwembad. Toen ik wel weer genoeg zon had gezien ben ik richting het ziekenhuis gegaan waar ’s middags de sportdag werd gehouden. Rustig vanaf de kant heb ik gekeken naar de voetbalwedstrijden. Echt een heerlijke zondagmiddag bezigheid. Zondagavond heb ik uiteindelijk ook weinig gedaan en ben ik op tijd in mijn bedje gekropen.
En deze week op het ziekenhuis heb ik 2 stagiaires met me mee lopen. Het zijn 2 meiden van de opleiding verpleegkunde die een weekje mee moeten kijken bij een fysiotherapeut en die wat fysiotherapeutische handelingen moeten laten zien en die moet ik dan weer aftekenen. Het is wel ff wennen, emaar ik vind het wel gezellig om met z’n 3tjes te werken. Al is het deze week een beetje een rommelig weekje omdat er de hele week allerlei braderieën en beursen zijn op ziekenhuis in verband met het 50 jarig bestaan.
Aanstaande donderdag is er voor het personeel een feestdag wordt er niet echt gewerkt en aanstaande zaterdag is er de bonte avond.
Tot mijn grote spijt moet ik jullie meedelen dat ik me afgemeld heb voor de bollywood dans, omdat het toch niet echt meer zag zitten. Ik had al heel erg veel trainingen gemist en ken de dans amper, daarnaast voelde ik me toch een behoorlijke hark tussen al die flexibele Hindoestaans en Javaanse poppetjes.
Nou dat was het voor nu, de volgende keer schrijf ik wel weer hoe het was.
Liefs Henrieke
Gelukkig was het aan de het eind van de week alweer wat drukker en verwacht ik deze week toch weer wat meer mensen. Hahaha, al zijn de feestdagen voorbij, dan vinden de Surinamers wel een andere reden om nog ff niks te hoeven doen.
In het weekend heb ik ook lekker weinig gedaan. Op vrijdagavond ben ik op tijd naar bed gegaan. Op zaterdag overdag heb wat boodschappen gedaan, wat geinternet en aan het einde van de middag heb ik meegelopen met de 5 km wandelloop van het ziekenhuis. Als start van de feestweek ter ere van het 50 jarig bestaan van het ziekenhuis werd er een wandeltocht georganiseerd door het dorp. Ik dacht dat er echt geen hond aan mee zou doen, maar niets was minder waar. Meer dan 1000 mensen hebben meegelopen, zelfs mensen uit Paramaribo waren nog gekomen om mee te lopen en de pers van verschillende televisie zenders was aanwezig. Het was echt een heel spektakel. Tijdens de loop was het ook een groot feest, iedereen was aan het zingen en roepen, echt geweldig hoe mensen van een wandelloop zo’n feest kunnen maken. Halverwege heb ik ook nog ff mijn one minute of fame gehad. Een cameraploeg kwam op Hanneke en mij af en we moesten wat vragen beantwoorden voor de Surinaamse televisie.
Na de loop ben ik nog ff blijven nahangen, om me daarna thuis te gaan douchen en klaarmaken voor een Cubaanse verjaardag. Twee Cubanen die in het ziekenhuis werken en waar ik wel veel mee omga waren allebei jarig geweest, dus reden voor een Cubaans feestje.
De verjaardag was wel echt heel erg tof, heel anders dan een Nederlandse verjaardag. Ik was sowieso een hele tijd de enige Nederlander omdat Hanneke dienst had op de EHBO in het ziekenhuis en pas veel later kon komen. Er waren ook nog een paar surinamers, maar die gingen op tijd weg en dus zat ik als enige nederlands sprekende tussen 5 cubanen en 2 dominicanen. Een kleine taalcursus spaans zou voor mij op dat moment niet verkeerd zijn geweest. Gelukkig werd alles wel in het engels vertaald voor mij.
Maar het sfeertje op de verjaardag was echt geweldig, iedereen was echt heel erg vriendelijk en er hing een echt latin sfeertje. De hele tijd werd er alleen maar latin muziek gedraaid en tussendoor werd er af en toe wat gedanst ( salsa). Verder was iedereen echt als een dolle aan het zuipen, er ging zo ongeveer een fles Johnny walker per persoon er doorheen. Met als gevolg dat om 3 uur iedereen helemaal lam was en het tijd werd voor mij om naar huis te gaan. Ze wilden me wel graag naar huis brengen, maar van mij hoefde dag niet, maar toch zijn er toen nog een paar mensen met de auto achter me aan gereden naar huis om te zien of ik goed thuis kwam. ( jaja met een fles Johnny walker achter de kiezen).
Het is hier in Suriname sowieso heel normaal dat je bezopen achter het stuur kruipt, iedereen gaat overal heen met de auto en ze drinken ook altijd gewoon en daarna gaan ze ook weer gewoon naar huis met de auto. En dan vinden ze het soms raar dat er zoveel verkeersongelukken zijn in de nacht!!
Op zondag heb ik eerst uitgeslapen en daarna ben ik lekker even wezen bakken bij het zwembad. Toen ik wel weer genoeg zon had gezien ben ik richting het ziekenhuis gegaan waar ’s middags de sportdag werd gehouden. Rustig vanaf de kant heb ik gekeken naar de voetbalwedstrijden. Echt een heerlijke zondagmiddag bezigheid. Zondagavond heb ik uiteindelijk ook weinig gedaan en ben ik op tijd in mijn bedje gekropen.
En deze week op het ziekenhuis heb ik 2 stagiaires met me mee lopen. Het zijn 2 meiden van de opleiding verpleegkunde die een weekje mee moeten kijken bij een fysiotherapeut en die wat fysiotherapeutische handelingen moeten laten zien en die moet ik dan weer aftekenen. Het is wel ff wennen, emaar ik vind het wel gezellig om met z’n 3tjes te werken. Al is het deze week een beetje een rommelig weekje omdat er de hele week allerlei braderieën en beursen zijn op ziekenhuis in verband met het 50 jarig bestaan.
Aanstaande donderdag is er voor het personeel een feestdag wordt er niet echt gewerkt en aanstaande zaterdag is er de bonte avond.
Tot mijn grote spijt moet ik jullie meedelen dat ik me afgemeld heb voor de bollywood dans, omdat het toch niet echt meer zag zitten. Ik had al heel erg veel trainingen gemist en ken de dans amper, daarnaast voelde ik me toch een behoorlijke hark tussen al die flexibele Hindoestaans en Javaanse poppetjes.
Nou dat was het voor nu, de volgende keer schrijf ik wel weer hoe het was.
Liefs Henrieke
dinsdag 6 januari 2009
oud en nieuw in paramaribo
Weblog oud en nieuw
Oudjaarsdag in Paramaribo begon erg regenachtig. Tegen de middag gingen we vanaf ons huis richting de stad om wat te gaan lunchen en om te kijken wat er allemaal te doen was. Onderweg naar de stad begon het ineens keihard te regenen. In het centrum van Paramaribo was het echt super druk en waren er overal dj’s en mensen die op straat in de regen stonden te dansen. Eerst had ik nog niet zo veel zin om midden in de stromende regen te gaan dansen, maar aangezien er nergens een overdekt plekje was en de meeste winkels dicht waren en de gebouwen die open waren overvol, zijn we dus maar gewoon gaan dansen in de regen. En het was echt super leuk. Het straatfeest had wat weg van Koninginnedag in Nederland, dan kun je je er een beetje een voorstelling van maken.
Aan het einde van de middag zijn we weer terug gegaan naar het studentenhuis en hebben we daar met de hele groep samen gegeten en oud en nieuw gevierd. Wel gek want bij ons om 20.00 ’s avonds was het dus al oud en nieuw in Nederland.
Tegen half 2 zijn we weer de stad in gegaan om nog te gaan stappen. Ik had verwacht dat er een groot feest zou zijn in de binnenstad, maar dat viel een beetje tegen. Blijkbaar vieren de surinamers de hele dag feest tot ongeveer 22.00 ‘s’avonds en daarna gaan ze naar familie en vieren ze oud en nieuw en na 24.00 gaan ze naar bed. We zijn nog wel naar een leuk barretje gegaan dat open was en daar hebben we nog een tijdje gefeest tussen de andere Nederlanders en een enkele verdwaalde Surinamer. Maar het was in ieder geval wel erg gezellig en daar gaat het om.
Het vuurwerk in paramaribo was wel heel erg gaaf, echt veel meer dan in Nederland en het gaat ook een stuk harder, illegaal vuurwerk kennen ze niet, want volgens mij is alles illegaal. ’s Middags was er blijkbaar ook nog een bombelestafette ( allemaal chineze rollen aan elkaar vastgeknoopt kilometers lang door de hele binnenstad) naar die hebben we helaas gemist.
Op nieuwjaarsdag hebben we overdag weinig gedaan, brakdag gehad. Tegen het einde van de middag zijn we nog ff de stad in gegaan hebben we lekker wat rondgeslenterd, terrasje gepakt en daarna zijn we geëindigd in een heel gezellig tentje waar we een heerlijke cocktail hebben gedronken en echt super heerlijk gegeten hebben. Daarna liepen we nog ff langs het vat, het uitgaanscentrum en toen was er nog een oud en nieuw afterparty op straat. Hier zijn we ook nog maar ff blijven feesten en het was weer super gezellig. Hier in Suriname is alles mogelijk qua feesten, de straat wordt zo afgezet en midden op straat wordt een podium met dj neergezet en er is een groot feest. Echt geweldig. Tegen 12 uur moest de straat weer open en werd de dj verplaatst en toen zijn we naar huis gegaan. Na het feesten moet er natuurlijk ook nog geslapen worden.
Op 2 januari zijn we gaan shoppen in de stad. Na een lange dag zijn we allemaal geslaagd en weer veel mooie souvernirtjes en kleding rijker. Nu ik parmaribo wat beter leer kennen word het shoppen steeds leuker, als je goed zoekt kun je zoveel leuke spulletjes kopen voor heel weinig geld. Erg handig dus.
Aan het einde van de middag zijn we nog ff langs huis geweest en daarna samen lekker luxe uit eten geweest bij de jasmijn, een heel lekker en sjiek Surinaams restaurant. Echt heerlijk. Na het eten zijn anna en ellen nog naar de cocktailbar gegaan en hebben emilie en ik het voor gezien gehouden en zijn naar huis gegaan.
Op 3 januari hadden we het idee om naar white beach te gaan. Een zandstrandje niet zo ver van paramaribo waar je lekker kan zwemmen en chillen. Eenmaal aangekomen was er blijkbaar een gat in het net en konden we niet zwemmen omdat er nu veel piranha’s in het water zaten. Balen dus, maar toen hoorden we dat we ook naar leguana beach konden, een zandstrandje een klein stukje verderop. Dus toen zijn we daar maar heen gegaan. Erg leuk strandje alleen helaas hadden we veel pech met het weer. Juist deze dag was het regenachtig en erg bewolkt. Lekker bijbruinen zat er dus niet in, maar we hebben wel een lekkere relaxte dag gehad. Toen we ff gingen informeren bij het restaurant of we daar wat eten konden halen hoorden we dus dat er geen eten verkrijgbaar. Maar al snel bleek hoe gastvrij Surinaamse mensen zijn en konden we mee eten bij een groep mensen op het strandje. Toen het bekend werd dat er 4 meiden waren zonder eten, werden we ineens overal uitgenodigd voor wat eten en drinken. Echt super lief.
’s Avonds zijn we de stad in gegaan voor onze laatste party. De partysquad zou optreden in een discotheek en we hadden hiervoor kaartjes gekocht. Het feestje was ook echt geweldig, de hele avond zo ongeveer non stop op de dansvloer gestaan en helemaal los gegaan. Echt super. Tegen 4 uur gingen de eersten naar huis en ben ik mee gegaan omdat ik helemaal kapot was.
De volgende ochtend, op zondag ochtend ging de wekker alweer om half 10 want we zouden een workshop sieraden maken gaan doen. Pffff na zo’n heftige avond is dat nog best lastig om van die kleine kraaltjes te rijgen, haha. Maar het was wel echt super leuk om te doen en ik ben wel weer wat echte Surinaamse sieraadjes rijker. Na het sieraden maken moeste we snel terug naar huis om onze spullen te pakken want rond 14.00 zou de taxi komen om ons terug naar nickerie te brengen. Uiteraard vandaag was de taxi weer eens veel te vroeg, stress dus. Uiteindelijk helemaal bepakt en bezakt weer terug gekeerd richting nickerie.
Oudjaarsdag in Paramaribo begon erg regenachtig. Tegen de middag gingen we vanaf ons huis richting de stad om wat te gaan lunchen en om te kijken wat er allemaal te doen was. Onderweg naar de stad begon het ineens keihard te regenen. In het centrum van Paramaribo was het echt super druk en waren er overal dj’s en mensen die op straat in de regen stonden te dansen. Eerst had ik nog niet zo veel zin om midden in de stromende regen te gaan dansen, maar aangezien er nergens een overdekt plekje was en de meeste winkels dicht waren en de gebouwen die open waren overvol, zijn we dus maar gewoon gaan dansen in de regen. En het was echt super leuk. Het straatfeest had wat weg van Koninginnedag in Nederland, dan kun je je er een beetje een voorstelling van maken.
Aan het einde van de middag zijn we weer terug gegaan naar het studentenhuis en hebben we daar met de hele groep samen gegeten en oud en nieuw gevierd. Wel gek want bij ons om 20.00 ’s avonds was het dus al oud en nieuw in Nederland.
Tegen half 2 zijn we weer de stad in gegaan om nog te gaan stappen. Ik had verwacht dat er een groot feest zou zijn in de binnenstad, maar dat viel een beetje tegen. Blijkbaar vieren de surinamers de hele dag feest tot ongeveer 22.00 ‘s’avonds en daarna gaan ze naar familie en vieren ze oud en nieuw en na 24.00 gaan ze naar bed. We zijn nog wel naar een leuk barretje gegaan dat open was en daar hebben we nog een tijdje gefeest tussen de andere Nederlanders en een enkele verdwaalde Surinamer. Maar het was in ieder geval wel erg gezellig en daar gaat het om.
Het vuurwerk in paramaribo was wel heel erg gaaf, echt veel meer dan in Nederland en het gaat ook een stuk harder, illegaal vuurwerk kennen ze niet, want volgens mij is alles illegaal. ’s Middags was er blijkbaar ook nog een bombelestafette ( allemaal chineze rollen aan elkaar vastgeknoopt kilometers lang door de hele binnenstad) naar die hebben we helaas gemist.
Op nieuwjaarsdag hebben we overdag weinig gedaan, brakdag gehad. Tegen het einde van de middag zijn we nog ff de stad in gegaan hebben we lekker wat rondgeslenterd, terrasje gepakt en daarna zijn we geëindigd in een heel gezellig tentje waar we een heerlijke cocktail hebben gedronken en echt super heerlijk gegeten hebben. Daarna liepen we nog ff langs het vat, het uitgaanscentrum en toen was er nog een oud en nieuw afterparty op straat. Hier zijn we ook nog maar ff blijven feesten en het was weer super gezellig. Hier in Suriname is alles mogelijk qua feesten, de straat wordt zo afgezet en midden op straat wordt een podium met dj neergezet en er is een groot feest. Echt geweldig. Tegen 12 uur moest de straat weer open en werd de dj verplaatst en toen zijn we naar huis gegaan. Na het feesten moet er natuurlijk ook nog geslapen worden.
Op 2 januari zijn we gaan shoppen in de stad. Na een lange dag zijn we allemaal geslaagd en weer veel mooie souvernirtjes en kleding rijker. Nu ik parmaribo wat beter leer kennen word het shoppen steeds leuker, als je goed zoekt kun je zoveel leuke spulletjes kopen voor heel weinig geld. Erg handig dus.
Aan het einde van de middag zijn we nog ff langs huis geweest en daarna samen lekker luxe uit eten geweest bij de jasmijn, een heel lekker en sjiek Surinaams restaurant. Echt heerlijk. Na het eten zijn anna en ellen nog naar de cocktailbar gegaan en hebben emilie en ik het voor gezien gehouden en zijn naar huis gegaan.
Op 3 januari hadden we het idee om naar white beach te gaan. Een zandstrandje niet zo ver van paramaribo waar je lekker kan zwemmen en chillen. Eenmaal aangekomen was er blijkbaar een gat in het net en konden we niet zwemmen omdat er nu veel piranha’s in het water zaten. Balen dus, maar toen hoorden we dat we ook naar leguana beach konden, een zandstrandje een klein stukje verderop. Dus toen zijn we daar maar heen gegaan. Erg leuk strandje alleen helaas hadden we veel pech met het weer. Juist deze dag was het regenachtig en erg bewolkt. Lekker bijbruinen zat er dus niet in, maar we hebben wel een lekkere relaxte dag gehad. Toen we ff gingen informeren bij het restaurant of we daar wat eten konden halen hoorden we dus dat er geen eten verkrijgbaar. Maar al snel bleek hoe gastvrij Surinaamse mensen zijn en konden we mee eten bij een groep mensen op het strandje. Toen het bekend werd dat er 4 meiden waren zonder eten, werden we ineens overal uitgenodigd voor wat eten en drinken. Echt super lief.
’s Avonds zijn we de stad in gegaan voor onze laatste party. De partysquad zou optreden in een discotheek en we hadden hiervoor kaartjes gekocht. Het feestje was ook echt geweldig, de hele avond zo ongeveer non stop op de dansvloer gestaan en helemaal los gegaan. Echt super. Tegen 4 uur gingen de eersten naar huis en ben ik mee gegaan omdat ik helemaal kapot was.
De volgende ochtend, op zondag ochtend ging de wekker alweer om half 10 want we zouden een workshop sieraden maken gaan doen. Pffff na zo’n heftige avond is dat nog best lastig om van die kleine kraaltjes te rijgen, haha. Maar het was wel echt super leuk om te doen en ik ben wel weer wat echte Surinaamse sieraadjes rijker. Na het sieraden maken moeste we snel terug naar huis om onze spullen te pakken want rond 14.00 zou de taxi komen om ons terug naar nickerie te brengen. Uiteraard vandaag was de taxi weer eens veel te vroeg, stress dus. Uiteindelijk helemaal bepakt en bezakt weer terug gekeerd richting nickerie.
Abonneren op:
Posts (Atom)
